تمرین پلیومتریک چیست ؟

برای درک پلیومتریک و کاربرد آن باید نظر دقیقی به انواع انقباضات عضلانی بیندازیم.

ایزومتریک : انقباض ساکن – هیچ حرکتی در مفصل به وقوع نمی پیوندد و طول عضله ، در حالی که نیرو اعمال می شود ثابت باقی می ماند.

ایزوتونیک : انقباض پویا- فعالیت عضله و حرکت مفصل را با هم شامل می شود، به طوری که عضله در موقع اعمال نیرو طویل و یا کوتاه می شود. بنابر این دو نوع انقباض پویا وجود دارد:

1- اسنتریک واگرا (طویل شونده) – در این نوع انقباض عضله به دلیل کمبود توان در برابر فشار وارده وا می دهد و در حالی که کشیده می شود ،  هم زمان سعی در مقاومت در برابر بار وارده و متوقف ساختن حرکت مفصل را دارد ( انقباض تحت کشش ) . (درک این گونه انقباض از نوع انقباض  پویا،  کلید فهمیدن تمرین پلیومتریک است.)

2- متمرکز ( درون گرا) – در این نوع انقباض ، عضله ضمن اعمال نیرو کوتاه می شود.

بندرت پیش می آید که عضلات یکی از این سه نوع انقباض (ساکن ، پویای طویل شونده، پویای کوتاه شونده) را به طور مجزا انجام  دهد. انقباض عضلات و نحوه انقباضات به وسیله سه عامل که با هم کار می کنند ، تعیین می شود:

1.      اتصالات عضله به استخوانها.

2.      عضلاتی که با هم کار می کنند ( عمل مرکب).

3.      میزان تحریک به وسیله دستگاه عصبی.

مقصود از انقباض عضلانی ایجاد نیرو است. تولید نیرو از رابطه بین نیرو / سرعت متأثر است.

منظور این است که با افزایش سرعت، نیرو کاهش می یابد. در ورزش دو و میدانی به ایجاد بیشترین مقدار نیرو در کوتاهترین زمان، یعنی نیروی انفجاری علاقه مندیم. توان را می  توان حاصلضرب نیرو در سرعت تعریف کرد . ( سرعت × نیرو = توان)

از رابطه بین نیرو و سرعت  چنین دریافت می شود که در مورد سرعت، که در ارتباط با آن مقدار نیرو× سرعت در یک انقباض کوتاه شوند ( متمرکز)  می تواند افزایش یابد، محدودیتی وجود دارد. در این جا است که اصول پلیومتریک وارد میدان می شود. به تجربه نشان داده شده است که وقتی عضله تحت کشش قرار می گیرد، به صورت برون گرا کار می کند، می تواند با نیرویی که به میزان قابل توجهی بیش از نیروی وارده از یک انقباض متمرکز است ، مقاومت کند. هم چنین دریافته اند که نیروی برون گرا، با سرعت طولانی شدن ، تا نقطه ای افزایش می یابد

تنش زیادی که در این حالت به وجود می آید، به سرعت از میان می رود. این سفتی و نرمی به انقبا ض عضله در سطح سلولی بستگی دارد.این فعالیت فقط برای جزئی از یک ثانیه اتفاق می افتد و بعد از آن الیاف عضلانی به سرعت تنش خود را از دست می دهد.

به منظور بهره گیری از این تنش وکشسانی به وجود آمده در عضلات، عضله باید در این فاصله زمانی ، کوتاه شود. « تنش زیاد ایجاد شده در عضله ای که قبلاً کشیده شده، به عنوان پس زدن انعطافی ، که نیروی آن می تواند به نیروی ایجاد شده بوسیله انقباض کوتاه شونده ای که به دنبال خواهد داشت، اضافه شود»  . این فرآیند، چرخه « کشیده شدن – کوتاه شدن» انقباض عضلانی نامیده می شود و پایه اصلی تمرین پلیومتریک است.

برای بیان مطلب به زبان عملی مربیگری، می توان چنین عنوان کرد ، عضله ای که  تحت کشش قرار گرفته می تواند نیرویی بیش از نیروی  عضله ای که کشیده نشده است اعمال نماید. انقباض کوتاه شونده ای که بلافاصله پس از یک انقباض طویل شوند ( برون گرا) صورت می گیرد، انرژی انعطافی ذخیره شده در طی کشش را مورد استفاده قرار می دهد. به کار گیری انرژی انعطافی نیز به نوبه خود منتهی به ایجاد نیروی بیشتر در دوره زمانی کوتاه تر و بنا بر این ، توان انفجاری بیشتری می شود.

کلید کاربرد انرژی انعطافی ذخیره شده در طی مرحله کشش، کوتاه بودن زمان تداخل  است. زمان تداخل به زمانی که برای تغییر از مرحله طویل شدن/ وادادن، به مرحله کوتاه شدن یا کار غالب ( چیره شدن) عضله لازم است، اطلاق می شود. این مورد ما را به اصول کلیدی پلیومتریک هدایت می کند. سرعت کشش است که تجدید مصرف انرژی انعطافی و تبدیل انرژی شیمیایی به مکانیکی را تعیین می کند نه مقدار آن.

این روش تمرین در دهه ۱۹۶۰ توسط دانشمندان اتحاد جماهیر شوروی ابداع شد                                               

هدف این بود که قدرت پرش ورزشکاران روسی بیشتر شود. به تدریج این تکنیک در بین تمام کشورها رواج پیدا کرد، چون ثابت شد این روش در اکثر ورزش هایی که نیازمند دویدن سریع و پرش هستند بسیار مؤثر است.

پلیومتریک ها تمریناتی هستند که عضلات را قادر می سازند تا در کوتاه ترین زمان ممکن به حداکثر توان دست یابند.انجام این تمرینات به شما قدرت فوق العاده ای می دهد و به شما کمک می کند تا پرش عمودی خود را که یکی از مهمترین ویژگی های یک ورزشکار رزمی می باشد را افزایش دهید. این تمرینات می تواند سرعت و عکس العمل شما را در مبارزه نیز بسیار افزایش دهد و می تواند حتی پرش شما را تا ۴۰، ۵۰ اینچ و حتی تا ۶۰ اینچ (۱۰۰ ۱۵۰ سانتی متر ) افزایش دهد!

تمرین های پلیومتریک در یک مدت کوتاه زمانی نیروی زیادی را از سیستم عصبی و عضلانی شما می گیرد ، همچنین فشار زیادی را به مفاصل شما وارد می کند ، اگر این تمرینات خارج از برنامه ریزی صحیح و دقیق انجام گیرد ممکن آسیب های سختی را بر روی مفاصل و عضلات شما ایجاد کند. هرچند که بعد از این که این تمرینات را انجام دادید تاثیر فوق العاده آن بر روی بدنتان شما را به وجد می آورد و خستگی این تمرینات را فراموش خواهید کرد

روش‌هاي زير در برخورد اوليه با آسيب‌هاي حاد اسکلتي‌عضلاني بکار مي‌روند. آشنايي با آنها براي ورزشکار، مربي، پزشک تيم و هر فرد ديگري که مسئول درمان و برخورد ابتدايي با آسيب باشد لازم است. اصول برخورد با آسيب‌ها را در اصطلاح PRICE خلاصه نموده‌اند كه به شرح زير مي‌باشد:

1)      Protect محافظت و پيشگيري از آسيب بيشتر. مانند استفاده از بانداژ براي پيچ‌خوردگي مچ پا.

2)      Reset استراحت. که بسته به نوع آسيب، از استراحت مطلق آن تا استراحت نسبي را شامل مي‌شود.

3)      Ice سرمادرماني، در دو روز اول آسيب‌ديدگي، جهت كنترل علائم

4)      Compress كمپرس و گرمادرماني، در روزهاي بعد جهت تسريع در بهبود

5)      Elevate بالا نگه‌داشتن عضو نسبت به سطح قلب جهت تسهيل تخليه وريدي از ناحيه مربوطه

برخورد با مصدوميت شديد

1)      در ابتدا به مجاري هوايي مصدوم توجه كرده و هرگونه انسداد يا مانعي را برطرف مي‌کنيم. بايد مراقب آسيب ستون‌فقرات و گردن نيز بود.

2)      در مرحله بعد به نحوه تنفس مصدوم دقت مي‌شود. مي‌توان از تنفس مصنوعي و اکسيژن کمکي استفاده کرد تا تنفس منظم برقرار شود.

3)      سپس نوبت بررسي نبض فرد است. نبض شريان کاروتيد از لحاظ کيفيت، تعداد و ريتم لمس خواهد شد. در صورت فقدان اين نبض يا نبض راديال بايد عمليات احياء قلبي عروقي آغاز گردد.

4)      مرحله ارزيابي به معني مشاهده اندام‌ها و ساير قسمت‌هاي بدن است تا از وجود هرگونه خونريزي، شکستگي يا خون‌مردگي آگاه شويم. سطح هوشياري، اندازه و واکنش مردمک‌ها به نور، حرکات چشم و پاسخ‌هاي حرکتي مصدوم، كنترل مي‌شود.

5)      مصدوم را سريعاً به نزديك‌ترين مركز درماني انتقال دهيد. به‌خاطر داشته باشيد كه شما يك ورزشكار يا مربي هستيد، نه يك پزشك! بنابراين مهارت و شانس خود را امتحان نكنيد. اگر به ميزان آسيب‌ديدگي مصدوم مشكوك هستيد، به پزشك متخصص مراجعه كنيد.

اکثر آسیب دیدگی های ورزشی به خاطر گرم نکردن صحیح و انجام حرکات کششی به طریقی نادرست قبل از ورزش کردن است. بالا بردن ناگهانی شدت ورزش هم می تواند به شما صدمه بزند

پیشگیری و درمان: بهترین راه جلوگیری از بروز چنین عارضه، انجام حرکات کششی صحیح قبل و پس از ورزش کردن و اجتناب از ورزش هنگام خستگی و ضعف است. RICE و دارو های ضد-تورمی مثل سایر آسیب ها، بهترین درمان برای این عارضه می باشد. خوب است که کمی هم به آرامی عضلات را کشش دهید. وقتی عارضه شروع به بهبودی کرد می توانید دوباره ورزش را شروع کنید، اما هر از چند گاهی در میان ورزش مکث کرده و ماهیچه هایتان را بکشید تا به طور کامل بهبود یابید.

 آسیب های آرنج در ورزش تنیس و گلف تعجب آور است که این آسیب %7 کل آسیب های ورزشی را تشکیل می دهد. در این آسیب ورزشی، تاندون های آرنج به خاطر ضربات مکرر بَک هند در تنیس آسیب دیده و باعث ایجاد درد در قسمت داخلی آرنج می شود.، البته گاهاً ممکن است قسمت خارجی هم صدمه ببیند.

پیشگیری و درمان:  بهترین راه جلوگیری از بروز این آسیب، انجام تمرینات تقویتی ساعد و بازو است. همچنین اصلاح کردن طریقه ی ضربه زدن با راکت و استفاده از آرنج بند می تواند کمک کننده باشد. برای درمان این عارضه  RICE و داروهای ضد-تورم مناسب است، اما در بعضی موقعیت ها فیزیوتراپی و ترک ورزش به مدت زیاد ضروری است.

آسیب دیدگی شانه :۲۰در صد آسیب ديدگی های ورزشی مربوط به شانه است که شامل دررفتگی، رگ به رگ شدن و ضرب دیدگی می شود. این آسیب دیدگی در ورزشهایی مثل تنیس، شنا، وزنه برداری، بیسبال  و والیبال بیشتر اتفاق می افتد. علائم ای عارضه، بروز درد، کوفتگی عضلانی و احساس ضعف و ناتوانی در شانه می باشد.

پیشگیری و درمان:  برای پیشگیری از وقوع این عارضه که بیشتر زمانی اتفاق میافتد که مدتی از شانه خود استفاده  نکرده باشید. مثل دوران تعطیلات لیگ، بهتر است قبل از شروع ورزش عضلات آن را با وزنه زدن تقویت کنید. بهترین راه های درمانی برای این عارضه نیز RICE و داروهای ضد-تورمی است.

آسیب دیدگی زانو در دونده ها آسیب دیدگی زانو %55 آسیب دیدگی های ورزشی را تشکیل می دهد و تقریباً ¼ این مشکلات توسط پزشک جراح ارتوپد برطرف می شود. البته دونده ها تنها قربانیان این آسیب ورزشی نیستند. دوچرخه سواران، شناگران، افرادی که ایروبیک استپ کار میکنند، و آنها که فوتبال و بسکتبال و والیبال بازی می کنند نیز ممکن است به این عارضه دچار شوند. در این عارضه، استفاده بیش از حد از زانو باعث ناراحتی و آسیب رسیدن به تاندون زیر کاسه ی زانو می شود.

پیشگیری و درمان:کفش یا کفی کفش هایتان را مرتباً عوض کرده و از نوع مناسب استفاده کنید. بین تمریناتتان مدت بیشتری استراحت کنید. اگر زانویتان آسیب دید حداقل دو روز از انجام دوباره ی ورزش خودداری کرده و از داروهای ضد-تورم استفاده کنید. قبل از شروع دوباره  ورزش حتماً خود را خوب گرم کرده و در محل آسیب دیده از یخ استفاده کنید.

پیشگیری بهترین درمان است اکثر آسیب دیدگی های ورزشی به خاطر گرم نکردن صحیح و انجام حرکات کششی به طریقی نادرست قبل از ورزش کردن است. بالا بردن ناگهانی شدت ورزش هم می تواند به شما صدمه بزند. از این رو بهترین راه پیشگیری انجام حرکات صحیح کششی قبل و پس از ورزش و افزایش شدت ورزش به تناسب مهارت ها و تجاربتان درآن ورزش می باشد. آسيب هاي ورزشي در اثر ضربه هاي شديد يا کشش هاي متمادي و بيش از حد در حين انجام حرکات ورزشي به وجود مي آيند. صدمات ورزشي مي تواند استخوان ها يا بافت نرم (رباط، ماهيچه و تاندون) و يا هردو را دچار مشکل نمايد. برخلاف تصور بسياري از افراد ، کودکان، با عکس العمل هاي ناپخته، عدم توانايي در تشخيص و پرهيز از خطر و توانايي کم در ايجاد هماهنگي در حرکات، بسيار بيشتر از بزرگسالان در معرض آسيب هاي ورزشي هستند. سالانه تعداد افراد بسياري دچار صدمات ورزشي مي شوند که نيمي از آنها با انجام معالجات خانگي و يا بدون رسيدگي خاص بهبود يافته و نيم ديگر به رسيدگي پزشکي نياز پيدا مي کنند. بر اساس محاسبات آماري در هر 1000 نفر، 26 نفر به آسيب هاي ورزشي دچار مي شوند و بالاترين ميزان اين صدمات متوجه کودکان   5   تا   14   سال است. در اين آمارها بيشترين تعداد مصدومين را پسران 12 تا 17 ساله تشکيل مي دهند، که ميزان اين آسيب ها از نظر تعداد نفرات صدمه ديده، در ورزش هاي جمعي که امکان برخورد در آنها زياد است و از نظر وخامت، در ورزش هاي انفرادي بيشتر است. 
انواع آسيب هاي ورزشي 
-  کوفتگي و ضرب ديدگي بافت نرم: حدود   95   درصد  آسيب ها را کوفتگي و ضرب ديدگي بافت نرم تشکيل مي دهد. کبودي رايج ترين اثر اين ضرب ديدگي هاست و دليل بروز آن زخم هاي زير پوست يا آسيب ديدگي مويرگ هاي سطحي و جمع شدن خون در زير پوست است. 
-  رگ به رگ شدن: يک سوم تمام صدمات ورزشي را اصطلاحا رگ به رگ شدن مي گويند. اين آسيب در واقع پيچيدن يا پارگي قسمتي از رباط است. رباط رشته محکمي است که پيوند دهنده استخوان ها به يکديگر بوده و مفاصل را محکم در جاي خود نگه مي دارد. 
-  ضرب ديدگي يا پيچ خوردگي: ضرب ديدگي يا پيچ خوردگي از انواع ديگر آسيب هاي شايع در ورزش است. اين حالت پيچيدگي و کشش ماهيچه يا تاندون است که گاهي به پارگي آنها مي انجامد. تاندون ها بافت هاي محکمي هستند که پيوند دهنده ماهيچه ها به استخوان ها هستند. التهاب تاندون و يا التهاب يکي از محفظه هاي کوچک پر از مايعي که موجب حرکت روان تاندون بر روي استخوان مي شوند در اثر تکرار بيش از حد حرکاتي که موجب وارد شدن فشار بر مفاصل مي شوند به وجود مي آيد. 
-  آسيب هاي استخواني: شکستگي استخوان 5 تا 6 درصد کل آسيب هاي ورزشي را تشکيل ميدهد. استخوان هاي بازو و پا بيش از همه در معرض شکستگي قرار دارند. شکستگي ستون فقرات يا جمجمه در حين حرکات ورزشي بسيار نادر است. استخوان هاي پا از ران تا کف آن بسيار مستعد شکستگي در اثر فشار هستند و زماني رخ مي دهند که ماهيچه ها دچار پيچيدگي شده يا در اثر انقباض بيش از حد موجب خم شدن و شکستن استخوان مي شوند. اين نوع شکستگي بخصوص در ميان رقصندگان باله، دوندگان استقامت و افرادي که استخوان هاي باريک دارند شايع است. شکستگي ساق پا با دردناک شدن و تورم جلو، داخل و پشت ساق پا همراه است که در هنگام حرکت بسيار دردناک شده و درد آن مدام شدت پيدا مي کند. اين آسيب در اثر حرکات پر فشار يا کوبيدن هاي مداوم پا بر روي زمين در ورزش هايي چون ايروبيک، دو استقامت، بسکتبال و واليبال عارض مي شود. 
-  آسيب هاي مغزي: آسيب هاي مغزي، دليل اصلي صدمات منجر به مرگ در حرکات ورزشي است. ضربه مغزي ممکن است حتي با ضربه اي مختصر به سر ايجاد شود و به بيهوشي يا از دست دادن تعادل، هماهنگي حرکات، قوه ادراک، شنوايي، حافظه و بينايي منجر شود.
 عوامل اصلي آسيب  عبارتند از: لوازم ورزشي که اشتباه به کار برده شده اند، سقوط، برخورد شديد دو بازيکن که بر اثر سرعت زياد (مثلا در هاکي روي يخ) يا خشونت ذاتي ورزش (مانند راگبي) ايجاد مي شود و آسيب ديدگي سطحي يا پارگي بخش هايي از بدن که به طور مداوم تحت فشار يا کشيدگي قرار گرفته اند.
 علائم آسيب ها عبارتند از: لقي يا از جا درآمدن يک مفصل، تورم و ضعف.
بررسي آسيب شناسي 
علائمي که به طور مداوم موجب تشديد يا کاهش توانايي ورزشکار در بازي شده و گاهي هم دردناک نبوده و فقط با خستگي غير معمول همراه هستند، بايد توسط جراح ارتوپد مورد معاينه قرار گيرد. تشخيص به موقع از تبديل شدن مشکلات کوچک به صدمات جدي و مشکلات طولاني جلوگيري مي کند. يک جراح ارتوپد اشخاصي را مورد نظر قرار مي دهد که:
1 ) از شرکت در ورزش به دليل درد ناشي از آسيب شديد منع شده اند.
2 ) قابليت ورزشي آنها به دليل مشکلات مزمن ناشي از يک آسيب ورزشي کم شده است. 
3 ) کساني که آسيب ورزشي در آنها موجب از شکل افتادگي بازو يا پا شده است. 
او با معاينه موضعي، پرسيدن سوال هايي در رابطه با چگونگي آسيب ديدگي و نوع علائمي که بيمار داشته است و همچنين با گرفتن عکس هايي با اشعه ايکس، استخوان ها و بافت نرم آسيب ديده را بررسي مي کند. اشخاصي که دچار ضربه مغزي شده اند بايد فورا مورد معاينه قرار گيرند و تا زمان دريافت نتيجه نرمال تحت نظر باشند و تا اين زمان هر 5 دقيقه يک بار مورد معاينه قرار بگيرند. معاينات اصلي در هر 5 دقيقه عبارتند از اندازه گيري هشياري، تمرکز و حافظه کوتاه مدت فرد مصدوم. علائم ديگر تشخيص صدمه مغزي عبارتند از: گيجي، سردرد، تهوع و مشکل بينايي. 
شيوه هاي درمان آسيب ديدگي 
درمان صدمات مختصر بافت نرم: درمان صدمات مختصر بافت نرم معمولا شامل محکم بستن محل آسيب ديده با نوار کشي، کمپرس يخ و استراحت است. داروهاي ضد التهاب خوراکي يا تزريقي براي تورم کيسه هاي مفصلي تجويز مي شوند.
درمان تاندون هاي آسيب ديده: براي تاندون هاي آسيب ديده داروهاي ضد التهاب همراه با ورزش مخصوص تجويز مي شود. اگر تاندوني دچار پارگي شده باشد، براي درمان آن به عمل جراحي نياز است. 
درمان پيچيدگي ها يا ضرب ديدگي ها: جراحي هاي ارتوپدي براي پيچيدگي ها يا ضرب ديدگي هاي جدي توصيه مي شوند. درمان اين صدمات نه تنها شامل برطرف کردن درد و التهاب که شامل برگرداندن ورزشکار به حالت و توانايي هاي اوليه او است.  معمولا به ورزشکاران آسيب ديده توصيه مي شود که تا بهبود کامل، فعاليت هاي خود را محدود نمايند. پزشک آنها شايد تمرين هاي خاصي را براي ورزشکاري که دچار آسيب هاي متعدد شده است تجويز نمايد اما صدمات جدي، ورزشکار را براي مدتي از انجام عمليات ورزشي محروم خواهد کرد. 
پيشگيري از آسيب ها
کودکاني که مي خواهند در يک فعاليت ورزشي سازمان يافته شرکت کنند بايد ابتدا توسط متخصص معاينه شوند و درباره نوع ورزشي که مي خواهند انجام دهند با پزشک خود مشورت نمايند. پزشک متخصص بايد، 
-  هرگونه آسيب قبلي را با دقت معاينه کرده و اهميت آن را در ورزش مورد نظر قرار دهند. 
-  درصورت لزوم براي جلوگيري از رشد يا عدم رشد نامطلوب عضلات و استخوان هاي کودک تمرين هاي اضافه تجويز کند.
-  به سيستم استخوان بندي و دستگاه گردش خون کودک توجه کند و قابليت بدني او را تاييد يا رد کند.
همانطور که مي بينيد اگر پزشک بداند که ورزش مورد نظر شما چيست مي تواند بگويد که کدام بخش بدن بيشتر در معرض فشار خواهد بود و براي جلوگيري از آسيب هاي احتمالي توصيه هايي بکند.
چند برنامه ديگر براي جلوگيري از آسيب هاي ورزشي عبارتند از: 
-  حفظ فرم صحيح و سلامت بدن 
-  اطلاع و اطاعت از قوانيني که موجب تنظيم حرکات مي شود
-  استراحت در هنگام خستگي، بيماري يا درد 
-  عدم استفاده از نيرو بخش هاي مصنوعي. اين مواد ممکن است توانايي شما را در لحظه افزايش دهند اما در دراز مدت با خطر مرگ همراه هستند 
-  مراقبت و استفاده صحيح از لوازم ورزشي 
-  پوشيدن البسه مناسب و به کار بردن لوازم محافظ (مانند زانوبند و کلاه ايمني)

پیش زمینه
درد کمر حاد و مزمن و آسیبهای ورزشی دیسک کمر در ورزشکاران نسبت به جمعیت عادی بیشتر است. هر الگویی از آسیب امکان دارد بدنبال ضربات به ستون مهره در ورزشکاران دیده شود. از سویی ورزشکاران بخاطر اعمال نیروهای مکرر فشاری به آنها نسبت به تغییرات تخریبی در دیسکها مستعد هستند. کمردرد بعد از سرماخوردگی دومین علت شایعی است که فرد را از حضور در محل کارش باز می دارد. کمردرد مهمترین عامل پزشکی است که افراد را در عرصه اجتماعی ناتوان می کند. سالیانه در آمریکا 176 میلیون نفر روز به خاطر کمردرد غیبت در محل کار وجود دارد و 5/2 میلیون آمریکائی بخاطر کمردرد ناتوان شده اند. از سویی کمردرد پنجمین علت مراجعه به پزشک در آمریکاست و سالانه حدود 15 میلیون ویزیت برای آن انجام می گیرد.
احتمال ابتلا به کمردرد در طول عمر ( حداقل یکبار ) حدود 70% است.
در تحقیقات نشان داده شده است که دردکمر در 40% موارد با درد ساق و ران همراهی دارد و به درجات کمتری هم ضعف و بی حسی با دردکمر مشاهده می شود.
فتق دیسک مهمترین علتی است که سبب کمردرد در ورزشکاران می گردد. دیسک بین مهره های کمری چهارم و پنجم شایعترین دیسکی است که دچار هرنی ( فتق ) می گردد و بعد از آن هم فتق دیسک بین مهره پنجم کمری و مهره اول ساکرال ( خاجی ) از همه شایعتر است.

فرکانس
مشاهدات و تحقیقات بر روی میزان شیوع و بروز کمردرد حاد و مزمن اغلب در ورزشکارانی انجام شده است که بخاطر کمردرد شدید از میادین رقابت دور مانده اند, از سویی بسیاری از ورزشکاران که کمردرد خفیف دارند علی رغم ابتلا به کمردرد به ورزش ادامه می دهند و آنرا بیان نمی کنند و لذا در آمار لحاظ نمی شود. این امر سبب شده که آمار دقیقی در دسترس نباشد. میزان ابتلا به کمردرد و آسیب کمر در ژیمناستیک کاران به نحو محسوسی با سطح رقابتها ارتباط دارد بطوریکه احتمال بروز آن در میادین المپیکی حدود 63% می باشد.
ورزشهای غیر تماسی مثل گلف و دوچرخه سواری با افزایش احتمال ابتلا به دردکمر ارتباط دارند که احتمالاً علت آن اعمال نیروهای تکرار شونده به کمر در یک وضعیت خاص بصورت طولانی مدت می باشد.
آناتومی کاربردی
کمر از۵ مهره شکل می گیرد که در حد فاصل بین مهره ها دیسک های کمری قرار دارند. در حد فاصل بین دیسک و مهره کمری یک صفحه غضروفی به نام صفحه انتهایی مهره وجود دارد که از لحاظ آناتومیک آنرا جزئی از دیسک بحساب می آوریم.
هر دیسک دو قسمت دارد یک قسمت مرکزی که به آن هسته می گوییم و یک قسمت محیطی که دور تا دور هسته را فرا می گیرد به نام حلقه فیبری در بالغین جوان هسته از یک ماده ژلاتینی و نرم که 90-70% آنرا آب تشکیل می دهد شکل می گیرد, با افزایش سن درصد آب هسته کاهش و میزان انعطاف پذیری و خاصیت ارتجاع پذیری آن ( که سبب ضربه گیر شدن دیسک می شود ) کاهش می یابد. هسته دیسک بر حسب نیروی وارد شده و جهت آن هم خاصیت جامدات را دارد و هم خاصیت مایعات و می تواند سبب پخش شدن متعادل نیروهای وارد به کمر و انتقال یکنواخت نیرو به اندام تحتانی شود. حلقه فیبری اطراف دیسک از 20-10 لایه هم مرکز شکل می گیرد که از جنس کلاژن بوده و هسته دیسک را از اطراف احاطه می کند و نیز اتصالاتی به مهره ها دارد.
بیومکانیک ورزشی
هر عاملی که سبب اعمال نیروی زیاد از حد یا غیر یکنواخت و متعادل روی کمر شود می تواند منجر به آسیب دیسک و بروز درد ناشی از آن گردد. اعمال فشار زیاد می تواند بدنبال اعمال حرکات تکراری و یکنواخت یا بدنبال فشار شدید ناگهانی غیر منتظره روی کمر ( مثل سقوط از ارتفاع یا افتادن بدنبال تکل رفتن در فوتبال ) یا ناشی از تحمل وزنی بیش از حد توان فرد ( وزنه برداری ) باشد.
همواره آسیب های ورزشی کمر در افرادی که تناسب و آمادگی بدنی کمتری دارند بیشتر رخ می دهد.
تمرین زیر نظر مربی, انجام صحیح تکنیکهای ورزشی و استفاده از محافظهای کمر ( کمربند ها ) می تواند در کاهش آسیب های کمر موثر باشند.

شرح حال
- شرح حال مبنی بر اینکه دردکمر با نشستن و خم شدن به جلو یا سرفه کردن تشدید می شود.
- امکان دارد درد تیر کشنده در امتداد عصب سیاتیک در ران یا ساق حس شود.
- درد با راه رفتن و ایستادن بهبود و با نشستن تشدید می گردد.
معاینه
معاینه فردی که با دردکمر مراجعه می کند متمرکز بر این است که درد ماهیت مکانیکی دارد ( با فعالیت بدتر و با استراحت بهتر ) یا منشأ نورولوژیک دارد ( عصبی ) یا ناشی از اختلالات دیسک است.
تصویربرداری
- MRI بهترین روش برای بررسی آسیب و فتق دیسک است. هر چند ارتباط بین یافته های MRI در مورد آسیب دیسک و میزان درد و یا حضور یا عدم کمر درد هنوز مسائلی است که حل نشده است.
- MRI تغییرات تخریبی دیسک مثل فیشرهای آنولار و کاهش سیگنال را که نمایانگر کاهش آب دیسک می باشد را بخوبی نشان می دهد اما این تغییرات برای آسیب دیدگی داخلی دیسک اختصاصی نیستند.
- دیسکوگرافی روش استاندارد برای شناسایی آسیب دیسک و تنها روش برای تشخیص دقیق این مطلب است که درد منشأ دیسک دارد یا خیر. البته این روش تهاجمی است و تفسیر آن نیاز به فرد خبره و در نظر گرفتن شرایط بیمار و از سویی انجام صحیح آن دارد.

درمان طبی
فاز حاد:
آسیب های حاد کمر را باید بصورت حمایتی درمان نمود. درمان حمایتی شامل فیزیوتراپی, استفاده از داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی و ضد دردهاست.
تاکید بر روی فیزیوتراپی بخاطر اثر آن در کاهش اسپاسم عضلانی, بهبود حرکات ناحیه صدمه دیده و بهبود عملکرد فرد آسیب دیده است و از طریق برنامه تمرینی در خانه انجام می گیرد.
زمانی که اسپاسم عضلات کمر بر طرف شد ورزشکار باید به تقویت پایداری ناحیه کمر اقدام کند.
این امر با یک برنامه دقیق از حرکات کششی بر روی عضلات تنه و اندام تحتانی انجام می پذیرد.
فاز بهبودی :
در این فاز توانبخشی بر نقایص بیومکانیک عملکردی در آسیب های بافت نرم تمرکز دارد. تقویت قدرت عضلانی در این فاز با انجام حرکات ساده شروع و به انجام حرکات با الگوی ترکیبی بدل می گردد. در این فاز تقویت پایداری مهره های کمر با انجام انقباضات منظم در ناحیه تنه و سطح پشتی ران در یک وضعیت خنثی آغاز می شود. زمانی که در تمام طول دامنه حرکت مفاصل کمردردی وجود نداشته باشد فرد می تواند با مرور تمرینهای خاص رشته ورزشی خود و انجام صحیح تکنیکها به ورزش باز گردد.
بازگشت به رقابت
بازگشت به تمرین یک امر وابسته به فرد است چرا که زمان خاصی برای بازگشت به تمرین برای یک آسیب خاص وجود ندارد. زمانی که برنامه بازتوانی کامل شد و فرد در تمام طول دامنه حرکتی درد نداشت می تواند به میادین رقابت باز گردد.
جلوگیری از صدمه دیدگی
با تمرین زیر نظر مربی, انجام درست تکنیکهای ورزشی, گرم کردن کافی قبل از انجام ورزش و استفاده از وسایل محافظتی مثل کمربند در وزنه برداری می توان از آسیب های ورزشی کمر جلوگیری نمود.

اقدامات اولیه درمانی در آسیبهای ورزشی شامل مراحل زير است :

1- محافظت و پیشگیری از آسیب بیشتر مثلاً با استفاده از وسایل کمک ارتوپدی

2- استراحت که بسته به نوع آسیب از فرم مطلق آن تا استراحت نسبی را شامل می شود.

3- استفاده از یخ سبب کاهش درد،تورم و التهاب می شود.

4- فشار که اگر همراه با یخ استفاده شود سبب محدود شدن تورم خواهد شد.

5- بالا نگه داشتن عضو آسیب دیده نسبت به سطح قلب سبب تسهیل تخلیه وریدی از ناحیه مربوطه می شود.

6- عمل هاي محافظتي که در مواقع آسیب جزیی و بدون علامت ورزشکار استفاده میشود مثلاً استفاده از بانداژ برای پیچ خوردگی مختصر مچ پا.

استفاده از اصول فوق در چه زمان و توسط چه کسانی صورت می پذیرد؟

روش های بالا در برخورد اولیه با آسیب های حاد اسکلتی-عضلانی بکار می روند.

آشنایی با آنها برای ورزشکار،مربی،پزشک تیم و هر فرد دیگری که مسوول درمان و برخورد ابتدایی با آسیب باشد لازم است.

چه میزان استراحت کافی است؟استراحت نسبی در چه مواقعی تجویز می شود؟

طول مدت استراحت وابسته به شدتِ آسیب است.مشخص است که هر چه شدت آسیب بیشتر باشد،مدت استراحت هم بیشتر خواهد بود.وقتی یک آسیب چندان شدید نباشد،استراحت نسبی توصیه می شود.هدف از استراحت نسبی آن است که فرد ورزشکار علی رغم وجود آسیب بدون علامت باقی بماند،هر چند تا حدودی تحرک خود را حفظ کرده است.

فایده استفاده از یخ در برخورد با آسیبها چیست؟آیا گرما هم موثر واقع میشود؟

یخ سبب کاهش خونریزی،تورم،التهاب،نیازهای متابولیک ناحیه مجروح،درد و نیز اسپاسم عضلانی میشود.اما گرما به نوبه خود دارای فایده نیست و جز در مورد کاهش اسپاسم عضلانی،سبب افزایش موارد نامبرده هم خواهد شد.گاهی توصیه می شود که دوره های متناوب استفاده از گرما و یخ اعمال شود.یعنی عضو را 1 تا 2 دقیقه از یخ استفاده کنند.بر اساس شدت تورم عضو این نسبت قابل تغییر است.هر چه آسیب حادتر باشد،از مدت گرم کردن کاسته خواهد شد.

روش صحیح ماساژ دادن با یخ چگونه است؟باید چه مدت زمانی طول بکشد؟آیا روشهای دیگری هم برای استفاده از یخ وجود دارد؟

از نحوه تهیه یخ شروع میکنیم:در یک لیوان یکبار مصرف آب ریخته و میگذاریم یخ بزند.سپس لیوان را از وسط بریده و باقیمانده قالب یخ را برای مدت60 تا90 ثانیه بر روی منطقه ای ثابت از عضو آسیب دیده نگه میداریم تا در ناحیه مربوطه و تا 5/1 سانتی متر در اطراف محل احساس کرختی به شخص دست دهد.حال با توجه به وسعت محدوده ای که بی حس شده و به آرامی یخ را به صورت دایره وار روی پوست ماساژ میدهیم.این ماساژ در آسیبهای با وسعت متوسط،7 دقیقه و در نواحی بزرگ تا10 دقیقه طول خواهد کشید.

غوطه ور کردن عضو،در آب یخ هم موثر است.اما تحمل آن برای مصدوم سخت است به علاوه نمی توان عضو را بالاتر از سطح قلب نگاه داشت.به عنوان قانونی کلی،در طی یکساعت میتوان 20 تا30 دقیقه(حداکثر)از یخ استفاده کرد و حداقل 30 دقیقه نیز عضو را به حال خود گذاشت.مسلم است که اگر تحمل مصدوم به سرما کم باشد،باید زمان استفاده از یخ را کاهش داد.

خصوصیت باندهای فشاری چیست؟

این باندها را از دیستال عضو به پروگزیمال می پیچند،به طوری که در هر دور نصف پهنای دور قبلی را بپوشاند.فشار الاستیکی که اعمال میشود سبب کاهش تورم خواهد شد.البته بانداژ نباید آنقدر محکم انجام گیرد که در بازگشت خون وریدی به طرف قلب اختلالی ایجاد کند.در مورد باندهای الاستیک تا توان بالقوه کشش باند کافی خواهد بود.باندهای الاستیک برای آسیبهای حاد اندام تحتانی مناسب نیستند،چون قابلیت محافظت اندکی ایجاد میکنند.

اصول برخورد با ورزشکاری که شدیداً آسیب دیده و حال وخیمی دارد چیست؟

در ابتدا توجه معطوف به مجاری هوایی مصدوم خواهد بود.هر گونه انسداد یا مانعی را باید بر طرف کرد.در هنگام این بررسی ها باید مراقب آسیب ستون فقرات گردنی نیز بود.

در مرحله بعد به نحوه تنفس مصدوم دقت میشود.در صورت نیاز میتوان از تنفس مصنوعی و اکسیژن کمکی استفاده کرد تا تنفس خود بخودی و منظم برقرار شود.اینک نوبت بررسی گردش خون فرد است.نبض شریان کاروتید از لحاظ کیفیت،تعداد و ریتم لمس خواهد شد.در صورت فقدان این نبض یا نبض رادیال باید عملیات احیاء قبلی عروقی آغاز گردد.یا همان مرحله ارزیابی مختصر عصبی که سطح هوشیاری،اندازه و واکنش مردمکها به نور،حرکات چشم و پاسخ های حرکتی مصدوم را شامل میشود.به معنی مشاهده اندامها و سایر قسمتهای بدن است تا از وجود هرگونه خونریزی،شکستگی یا خون مردگی آگاه شویم.

علل اصلی ایجاد صدمات ورزشی چیست؟

عدم آمادگی بدنی،گرم نکردن بدن پیش از شروع فعالیت ورزشی،استفاده از تکنیک های نادرست و نیز ماهیت خود رشته ورزشی از جمله دلایل ایجاد آسیب های ورزشی هستند.

چگونه میتوان از بروز صدمات ورزشی جلوگیری کرد؟

در حال حاضر صدمات ورزشي، بخش قابل توجهي از مجموعه حوادث اجتماعي را تشكيل ميدهد. هدف از اين مطالعه تعيين فراواني موارد آسيبهاي فك و صورت در ورزشكاران عضو فدراسيونهاي مختلف ورزشي در ايران در فاصله سالهاي 1377 تا 1380 بود. در اين ارتباط پروندههاي مربوط به آسيبهاي ورزشي مردان و زنان ورزشكار عضو فدراسيونهاي مختلف ورزشي در ايران در فاصله سالهاي مورد نظر در فدراسيون پزشكي سازمان تربيت بدني جمهوري اسلامي ايران مورد مطالعه قرار گرفت. اطلاعات دريافتي از طريق 26 هيئت پزشكي مستقر در استانهاي كشور دريافت گرديد. يافتههاي حاصل از بررسي پروندههاي مذكور نشان داد كه آسيبهاي فكي, صورتي بيشترين آسيبهاي ورزشي را تشكيل ميدهد. در ورزشكاران مرد, فوتبال بيشترين عامل ايجادكننده صدمات فك و صورت ميباشد و كوهنوردي و اسكي كمترين نقش را در ايجاد اين صدمات به عهده دارند. در مورد ورزشكاران زن, ورزش كاراته مهمترين عامل ايجاد صدمات فك و صورت بوده است. شيرجه, كوهنوردي و اسكي ورزشهايي هستند كه كمترين حوادث فك و صورت را به همراه داشتهاند. شكستگي بيني شايعترين صدمه ورزشي در بين وزرشكاران مرد و زن ايراني مشاهده شد.

ورزش در عین سودمندی فراوانی که دارد در برخی موارد ممکن است باعث آسیب در وزشکاران شود،. یکی ازنواحی شایع آسیب دررشته های مختلف ورزشی،زانوست.

زانو یک مفصل لولایی است که دربالا توسط استخوان ران ودرپایین توسط استخوان درشت نی تشکیل شده است مفصل زانو توسط عضلات و رباطهای اطراف خود پایدار شده است.

عضله چهار سر رانی در قدام ران و عضله همسترینگ درخلف ران قراردارندکه باعث راست شدن وخم شدن زانو می شوند . دو رباط به نام رباط صلیبی قدامی و رباط صلیبی خلفی در زانو وجود داردکه مانع جابجایی قدامی وخلفی زانومی شود . همچنین رباط های طرفی زانو نیز در پایداری زانو و جلوگیری از حرکات جانبی زانو نقش موثر و مهمی را دارند.

در مفصل زانو ما دومنیسک داریم که یکی درطرف داخل ودیگری درخارج قراردارندجنس این منیسکهاغضروفی–فیبریاستو داخل آنها مقعرو خارج مینیسک ها محدب است در نتیجه در برش عرضی به صورت سه گوش دیده می شوند. غیر از قسمت محیطی مینیسک ها سایر قسمت های آن خون رسانی ضعیفی دارد.

وظایف اصلی منیسک ها به شرح زیر است:

1- افزایش پایداری مفصل زانو باعمق بخشیدن به سطح مفصلی

2- انتقال و پخش نیرو های وارده به مفصل

3- افزایش نرمی مفصل

4- جذب شوکهای ضربه

بسته یا اینکه شکل پارگی منیسک چگونه است و در کدام قسمت از آن قرار دارد پارگی های منیسک به انواع مختلفی تقسیم بندی می شود. پارگی ها ممکن است طولی، عرضی، مایل ، دسته سطلی ، شاخی ،به صورت زبانه ای (آویخته) ، یا مخلوطی از انواع قبلی باشند پارگی های منیسک هم در حین ورزش می تواند رخ دهد و هم در سایر فعالیت های غیر ورزشی ممکن است ایجاد شود.

حرکاتی مانند چرخش تنه روی زانوی خم شده که موجب می شود ران روی ساق بچرخد می تواند موجب پارگی مینیسک شود . برخورد های فیزیکی نیز می تواند از سایر علل پارگی منیسک ها باشد .مثلا تکل زدن در فوتبال ، همچنین متعاقب پارگی های لیگامان صلیبی قدامی نیز مینیسک می تواند پاره شود این پارگی می تواند همزمان با پارگی لیگامان صلیبی قدامی باشد یا اینکه بعد از گذشت مدتی از آسیب لیگامان صلیبی قدامی ، این پارگی اتفاق بیفتد.

در مطالعات زیادی مشخص شده است که بعد ازگذشت 3 ماه ازآسیب لیگامان صلیبی قدامی افزایش معنی داری درپارگیهای منیسک داخلی رخدادهاست . با افزایش سنمنیسک ها نیز مانند سایر اعضای بدن تحت تاثیر فرایند پیری قرار می گیرند و در نتیجه با یک فشار نامناسب ممکن است دچار پارگی شوند.

در زمان های قدیم و در سلسه ی شیلا ، به رزمی کارانی که سوباک (تکواندو) کار می کردند، هورانگ می گفتند. پنج اصل راهنمای جنگجویان هورانگ وفاداری و وظیفه شناسی ، وظایف فرزندی ، قابل اعتماد بودن ، دلاوری و عدالت بود.
این پنج اصل در تكواندوی امروز به یازده اصل زیر تبدیل شده است. 

وقتی ورزشکار لباس سفید تکواندو را بر تن می کند، باید رفتار و منشی را داشته باشد که از یک تکواندوکار انتظار می رود. تکواندو پافشاری زیادی بر احترام به والدین ، مربی ، دوستان و ...  همچنین احترام به محیط ورزشی دارد. اعمالی که ورزشکار ، برای ورود به کلاس باید انجام بدهد .

1-احترام به پدر و مادر به نحو احسن
2-احترام به مربی در رفتار و گفتار
3-كلاس را با احترام دسته جمعی به مربی شروع كرده و با احترام گروهی نیز به پایان ببرید.
4-در هنگام ورود مربی به كلاس ، در صورتی كه تكواندوكاها در كلاس حضور دارند باید افراد حاضر ، به مربی احترام كلاسی بگذارند.
5-بدون اجازه مربی به كلاس وارد یا از آن خارج نشوید.
6-احترام گذاشتن به هم باشگاهی ها و دوستان
7-ادای احترام به محل تمرین به هنگام ورود به آن و خروج از آن ، حتی اگر كسی در آن نباشد.
8-دیرتر از مربی وارد كلاس نشوید اما در صورت دیر حاضر شدن در باشگاه ، حتما با اجازه مربی وارد كلاس شده و با اجازه او لباس عوض كنید
9-هیچگاه با كفش وارد محل تمرین نشوید.
10-همیشه تلفن همراه خود را خاموش یا ساكت (Silent) كرده و در كلاس به آن فكر نكنید.
11-بعد از یك جلسه غیبت ، بدون اجازه ی مربی لباس عوض نكنید.
12-با ظاهر آشفته در كلاس حاضر نشوید
13-قبل از هر جلسه تمرین ناخن خود را كوتاه كنید
14-یونیفرم خود را در پایان هر جلسه تمرین روي طناب آويزان كرده تا كاملا" هوا بخوردو هفته اي يكبار لباسها را شسته و اتو كنید.
15-هیچگاه بدون یونیفرم و كمربند تمرین نكنید
16-در كلاس نظم و سكوت را رعایت كنید و هیچگاه بیهوده صحبت نكنید
17-وقتی با مربی صحبت می كنید یا سوالی دارید ، حتماً چاریوت بایستید.

والدین عزیز، همانطور که میدانید یکی از صفاتی که به تکواندو نسبت میدهند ورزش سازنده کودکان است. مطمئنا شما پیشرفت درسی و اخلاقی و همچنین شادمانی فرزندتان را آرزو دارید. در متن زیر چند خصوصیت را که برای شاد بودن، باید در کودکان باشد به طور مختصر بررسی میکنیم و شرح میدهیم چگونه تکواندو به آن ها کمک می کند به این خصوصیات دست یابند. 

» سلامت جسمی
کودکان باید این را بفهمند که داشتن زندگی سالم و سلامت چکیده ی همه ی خصوصیات خوب است. سه معیار باعث زندگی سالم و سلامت می شوند: تمرین ، تغذیه و بهداشت. تکواندو به کودکان در معیار تمرین کمک میکند و در کنار آن، کودک را به دو معیار دیگر هم راهنمایی میکند. مثلا اساتید تکواندو به آنها میگویند که خوردن غذاهای سالم و مقوی از آنان مبارزین خوبی خواهد ساخت و همچنین از آنها میخواهند در کلاس مساله ی بهداشت را رعایت کنند و با انجام این کار در کلاس، آنان عادت می کنند در همه ی کارهای خود بهداشت را رعایت کنند.

» تسلط بر هوای نفس
کودکان باید یاد بگیرند چگونه رفتار و کارهای خود را کنترل کنند. اگر خانواده ها برای رفتار کودکان حد و مرزی تعیین نکنند و یا حد و مرز را تعیین کنند ولی توجه زیادی به رعایت کردن آن توسط کودک نکنند یادگیری تسلط بر هوای نفس برای کودکان سخت می شود و این فکر در آنها بوجود می آید که این حد و مرز را میتوانند تغییر دهند. تکواندو قوانین رفتاری دارد که باید اکیدا رعایت شوند. اگر کودک بخواهد به تمرین با دوستانش ادامه دهد باید یاد بگیرد رفتارش را کنترل کند و گرنه باید منتظر عواقب آن باشد.

» تمرکز
تکواندو با دو روش به کودکان یاد میدهد تمرکز حواس داشته باشند و حواس پرتی را از خود دور کنند.
1-تمرین فرم های تکواندو نیازمند داشتن تمرکز حواس برای اجرای دقیق فرم است. کودکان با تمرین این فرم ها بطور نا خود آگاه پس از مدتی دارای تمرکز حواس می شوند.
2- مبارزه ی تکواندو تمام فکر و تمرکز فرد را می طلبد و گرنه آن فرد در مبارزه شکست خواهد خورد. با تمرین مبارزه ی تکواندو کودک یاد میگیرد فکر خود را بطور کامل یک جا متمرکز کند.

» احترام
کودک بی ادب به کسی احترام نمی گذارد و در افکار خودش ، خودش را فردی می بیند که شایسته ی احترام نیست و عزت نفس را از همان سن کم از دست می دهد. تکواندو به کودکان یاد می دهد نه تنها در کلاس و نسبت با استاد بلکه در هر زمانی و مکانی و نسبت به همه مودب باشند و مهمترین کار تکواندو برای آموزش این خصوصیت، احترام گذاشتن اساتید به شخصیت همه شاگردان است و وقتی کودکی دید در کلاس تکواندو مورد احترام قرار میگیرد، خود بخود رفتار و ادب در وجود او جوانه می زند.

» اعتماد به نفس
تکواندو به کودکان می آموزد در هر کاری ماهر باشند و این مسئله در آنها ایجاد اعتماد به نفس می کند. همه میدانند که وقتی کسی بر کاری مسلط باشد در انجام آن کار اعتماد به نفس کامل خواهد داشت. و اعتماد به نفس کم کم به تمام جنبه های زندگی کودک وارد میشود.

 » تقویت ایمان و معنویت
البته تقویت ایمان کودک وظیفه ی والدین است. به کودکتان بیاموزید با خدا رابطه واقعی برقرار کند و این رابطه را همیشه حفظ کند. یکی از بهترین راه های برقراری این رابطه آموزش نماز و قرآن از همان سن کم است. امروزه متاسفانه خیلی افراد حقیقتی را به نام _کار خیر و کار زشت_ قبول ندارند یعنی به نظر آن ها انسان می تواند هر کاری که دلش خواست بکند و هیچ مانعی برای او وجود ندارد. بدون درک حقیقت، کودکان هرگز وجود رنگ خاکستری را بین سیاه و سفید که مردم در آن آزادند که راه حق یا باطل را انتخاب کنند درک نخواهند کرد و طبیعتا خود را از همان ابتدا در تیرگی می بینند. جالب اینجاست که در بعضی کشورها تکواندو را در موسسات مذهبی آموزش می دهند. البته این کشورها این کار را فقط در مورد تکواندو انجام می دهند و نه هیچ رشته ی دیگر. با این اوصاف تکواندو بگونه ای به تقویت ایمان افراد بخصوص کودکان هم کمک میکند.

» صداقت
صداقت بدون شک خیلی فراتر از فقط دروغ نگفتن است. صداقت به معنی عقیده و هنر خوب بودن است و باز تاکید میکنم نه فقط به معنی نگفتن دروغ. صداقت نشانه ی عزت نفس است چون فرد دارای عزت نفس خودش را در مورد کارهایش مسئول میداند و همین احساس مسئولیت است که باعث راستی و درستی فرد میشود. کسی که کارهایش درست باشند نیازی به دروغ گفتن و فریب دیگران ندارد. تکواندو به کودکان یاد میدهد راستگو باشند حتی در مواردی که راستگویی سخت است و یا عرف نیست.


» شجاعت
اگر کودکی دائما از چیزی بترسد کم کم توانایی رویارویی با محیط اطرافش را از دست می دهد. در این صورت به جای کسب تجربه از زندگی، فقط آسودگی خاطر او کم و کمتر می شود و این باعث سخت شدن زندگی از همان سن کم برایش میشود و می تواند عواقبی جبران ناپذیر داشته باشد. ترس باعث عقب کشیدن کودک و جلوگیری از تجربه ی چیزهای جدید میشود و همین مسئله باعث عقب ماندگی رفتاری میشود. تکواندو به کودکان یاد می دهد چگونه با ترس خود روبرو شده و بر آن تسلط یابند. در نتیجه شجاعت آنها زیادتر شده و دیگر از تجربه ی چیزهای جدید نمی ترسند.

» کمک
کودک باید لذت کمک کردن به دیگران را حس کند تا در آینده فردی شود که به جامعه اش کمک کند. هنرجویان تکواندو یاد میگیرند به شاگردان مبتدی آموزش دهند. بدین وسیله آنها میفهمند که کمک کردن به بقیه چه احساسی خوب در آن ها بوجود می آورد. 

» خوش بینی
کودکان باید به زندگی خود مثبت نگاه کنند نه منفی. اساتید واقعی تکواندو هرگز به یک هنرجو نمیگویند تو این تکنیک را اشتباه اجرا میکنی. بلکه آنها را تشویق میکنند و میگویند چگونه میتوان آن تکنیک را بهتر اجرا کرد. در نتیجه کودک نگاهی مثبت به آینده ی خود خواهد داشت و توانایی انجام هر کاری را در خود خواهد دید.

» مسئولیت پذیری
تکواندو به کودکان یاد میدهد تا هم در برابر کارهای خودشان و هم در برابر کارهایی که به آنها واگذار میشود مثلا دادن آموزش به هنرجویان با درجه پایین تر مسئول باشند. وقتی استادی احساس کرد شاگردش مسئولیت پذیری را یاد گرفته و در برابر کارهایش احساس مسئولیت میکند ، وظایف بزرگتری به او محول میکند.

 » آداب معاشرت
متاسفانه در دنیای ماشینی امروزه که روابط بین همسایه ها و اقوام روزبه روز در حال کمتر شدن است، اغلب کودکان هرگز آداب معاشرت را یاد نمی گیرند و وقتی به سنی می رسند که باید با جامعه روبرو شوند احساس کمبود و ناتوانی می کنند. این مشکل فقط با رابطه داشتن کودک با دیگران حل میشود. کودکی که با افراد مختلف رابطه داشته باشد، انواع رفتارها و کارها را می بیند، میتواند خوب و بعد را تشخیص داده و در زندگی خودش اعمال کند. رفتن به کلاس های تکواندو باعث میشود کودک شما با افراد زیادی هم در سن و سال خود، هم بزرگتر و هم کوچکتر رابطه داشته باشد و می تواند آداب معاشرت و رفتارهای مناسب را یاد بگیرد. و وقتی به سنی رسید که لازم بود با جامعه روبرو شود، پخته و باتجربه خواهد بود.

» ایستادگی
گاهی اوقات چیزی را که میخواهیم به آسانی بدست نمی آید. در تکواندو بعضی کودکان دیرتر از بعضی دیگر ارتقاﺀ درجه پیدا میکنند. تکواندو به کودکان می آموزد تسلیم نشوند و اگر میخواهند موفق شوند باید در کارهایشان ایستادگی کنند.
نکته ی خیلی مهم : والدین عزیز اگر فکر می کنید با وجود تمام این مزایا تکواندو ممکن است باعث آسیب دیدن کودک شما شود باید به عرض شما عزیزان برسانم که مبارزه ی تکواندو با وسایل ایمنی کامل شامل: کلاه ، محافظ شکم و سینه ، دستکش ، ساق بند ، ساعد بند ، بیضه بند و روپا بند انجام میشود و از میان هنرهای رزمی کمترین میزان آسیب دیدگی را دارد. پس اصلا لازم نیست نگران آسیب دیدگی فرزندتان در این ورزش باشید. در ضمن اصلا فکر نکنید تکواندو فقط بدرد پسران می خورد بلکه دختران نیز می توانند از تمام مزایای آن بهره ببرند. پس کودکان را از این همه کمک و مزیت محروم نکنید.

در مسابقات  بدلیل نا اگاهی بازیکنان و بعضی کوچها از قوانین مسابقه و طریقه امتیاز گیری غالبا دیده میشود که بازیکنان به امتیاز دادن داوران معترض هستند و در تصورشان چنین میپرورانند که حقشان ضایع شده است.در اینجا یک سری مطالب کلی از قوانین را اورده ام و امید وارم که مورد استفاده  هنرجویان  تکواندو قرار گیرد.و سعی در این دارم که اکثر قوانین را توضیح بدهم.البته چون زمان زیادی میبرد در چندین قسمت توضیح داده میشود.  

مسابقات تكواندو داراي قوانين ويژه اي است كه بايد هنرجويان با آگاهي از اين قوانين برنامه هاي تمرين و آماده سازي خود را تنظيم و اجرا نمايند .

نام نويسي :

 براي شركت در يك مسابقه اولین کار ثبت نام است .براي نام نويسي در هر مسابقه بنا بر سطح فني آن و نيز رده سني مداركي لازم است كه هنرجو بايد آنها را در زمان نام نويسي تحويل دهد . هنرجويان بايد به تاريخ و مكان نام نويسي و وزن كشي توجه داشته ، آنها را ياد داشت كرده  به خاطر بسپارند .

 وزن كشي :

 زمان و مكان وزن كشي در هر مسابقه توسط مسئولين اعلام مي شود . در مسابقات رسمي ، وزن كشي روز قبل از مسابقه انجام مي شود . بنابرين هنرجو بايد در وقت اعلام شده در محل وزن كشي حاضر و وزن كشي نمايد . وزن كشي يك بار انجام مي شود و تنها ورزشكاراني كه در بار اول به وزني كه نام نويسي كرده اند نرسند مي توانند يكبار ديگر در وزن كشي شركت كنند .

 لباس و تجهيزات ايمني : 

 لباس مبارزين همان توبوك ( لباس مخصوص تكواندو،شلوار ،پیراهن وکمربند ) است . تجهيزات ايمني نيز عبارتند از : كلاه ايمني ، محافظ تنه ( هوگو ) ،لثه بند،دستکش،  محافظ كشاله ران ( كاپ ) ، ساق بند و ساعد بند . براي ايمني و پيشگيري از آسيب ها  محافط روي پا (که اصطلاحا رو پایی کفته میشود)براي مبارزين رده سني زير 14 سال اجباري است .اگر چه  در حال حاضر استفاده از محافظ لثه در اختيار مبارزين است ، ولي براي پيشگيري از آسيب هاي دهان و دندان بهتر است كه هنرجويان محافظ لثه را حتي در تمرينات به كار ببرند . دستكش نيز از تجهيزات ايمني مبارزين است . رنگ آن بايد با رنگ محافظ تنه يكسان باشد .

اصول امتيازگيري در مسابقات :

 هر تكنيكي در مسابقات امتياز يا نمره ندارد . داوران بر اساس قوانين تنها به تكنيك هايي امتياز مي دهند كه داراي شرايط ويژه اي باشند . اين شرايط عبارتند از :

۱ : نقاط ضربه زننده :

 -  در مسابقات تكواندو تنها با مشت يا پا مي توان براي كسب امتياز به حريف ضربه زد .

 -  در مورد مشت باید توجه كرد كه ضربه زدن با دو استخوان جلوي  مشت ميتواند امتياز داشته باشد .

 -  در مورد پا بايد توجه كنيد كه با قمست هايي از پا كه پايين تر از مچ قرار دارند،  ضربه بزنيد .

۲ : مناطق بدن حريف :

ضربه زدن به هر نقطه از بدن حريف داراي امتياز نيست .  مناطق ويژه اي از بدن حريف به عنوان هدف مشخص شده اند . اين مناطق صورت و تنه هستند .

 منطقه اي از صورت كه از بالا تا پايين بين محل رويدن موي سر و گردن قرار دارد و از چپ به راست ، منطقه اي كه بين پشت دو گوش قرار گرفته ، منطفه مجاز در صورت است و ضربه زدن به

پشت سر امتياز ندارد و چنانچه به عمد باشد ، جريمه مي گردد.  

 در مورد تنه ، مي توان به منطقه اي كه توسط محافظ تنه ( هوگو ) پوشانده شده ( منطقه رنگي هوگو ) ضربه زد . ضربه زدن به بند هاي هوگو يا ستون فقرات كه داراي محافظ نمي باشد ،

مجاز نيست و در صورت عمدي بودن ضربه به پشت جريمه هم دارد . ضربات به  منطقه هوگو يك امتياز دارند .البته در هوگوهای جدید و استاندارد کل پشت تا ستون فقرات پوشیده میشود. 

۳ : ضربه موثر :

 ضربه اي است كه با نقاط مجاز ضربه زننده به مناطق مجاز بدن حربف زده و داراي يكي از شرايط زير هم باشد:

 ۱- حريف را تكان دهد .

2- حريف را به شدت بر زمين بياندازد يا گيج كند .

3- داراي صدايي بسيار بلند باشد .

4- آنچنان قوي باشد كه حريف در آن لحظه نتواند به مسابقه ادامه دهد .

بنابرين بايد توجه كنيد كه هر ضربه اي حتي اگر بسيار قوي باشد  يا  اينكه حريف را بر زمين  بياندازد ، داراي  امتياز نيست . داوران بهترين كارشناسان براي تعيين امتياز هستند و يك مبارز خوب و حرفه اي هرگز در كار داوران مداخله نمي كند .

۴ : باطل شدن امتياز :

اگر مبارزي براي كسب امتياز حريف را بگيرد يا هل دهد و يا خطاي ديگري را انجام دهد ، سرداور امتياز آن تكنيك را باطل و به مبارز جريمه لازم را مي دهد .(کیونگو یا کامچو)

راند چهارم يا راند طلايي قوانين خاصي دارد كه بايد مبارزين با آن آشنا باشند .

راند طلايي از امتياز صفر بر صفر شروع مي‌شود. مبارزي كه اولين امتياز را بگيرد برنده است

توجه داشته باشيد كه داوران تنها به يك مبارز امتياز خواهند داد.

ضمناً مبارزي كه در راند چهارم يك امتياز منفي  بگيرد، بازنده خواهد بود.

چنانچه راند چهارم نيز با تساوي به پايان برسد، داوران برتري يكي از مبارزين را براساس راند چهارم

مشخص خواهند كرد. برتري مبارزين در مسابقه بر اساس ابتكار عمل ايشان مشخص مي‌گردد.

مواردي كه  داوران براي تعيين برتري در نظر مي‌گيرند عبارتند از:

1)  مبارزي كه بيشتر حمله‌اي كار كرده است.

2)  مبارزي كه تكنيك‌هاي بيشتري زده است.

3)  مبارزي كه تكنيك‌هاي دشوار و يا تركيبي بيشتري اجرا كرده است.

4)   مبارزي كه داراي اخلاق ورزشي بهتري بوده است.

اگرچه موارد قانوني روشن است، ولي بايد در نظر داشته باشيد كه نتيجه مساوي

 به معناي برد نيست. بلكه بيشتر معني بازنده مي‌دهد. بنابراين تلاش نماييد تا در پايان

 مسابقات به نتيجه مساوي نرسيد و كار به راند طلايي نكشد .

• تقسیم بدن انسان

۱- سر و گردن: الگول ۲- شکم وسینه: ممتونگ ۳- باسن به پایین: آره

• نشستهای تکواندو

۱- نشست بلند: آپ کوبی ۲- نشست کوتاه: آپ سوگی ۳- نشست روی پای عقب: دیت کوبی

• انواع دفاع اولیه و عمده

۱- الگو ل ماکی:دفاع از سرو صورت با ساعد دست ۲- موم تونگ ماکی: دفاع از سینه و شکم با ساعد دست ۳- آره ماکی: دفاع از پایین بدن با ساعد دست

• انواع فرم: در تکواندو ۱۷ فرم وجود دارد که با شماره شان از ۱ تا ۱۷ معرف می‌شوند.
• کمربندهای تکواند: زرد، سبز، آبی، قرمز، مشکی
• کمربند مشکی از دان ۱ تا دان ۱۰ درجه‌بندی شده‌است.
• انواع خطا و امتیازات: پشت‌سر، پشت گردن، پشت کمر و از کمر به پایین خطا گفته می‌شود و فاقد امتیاز است.  و ضربه به صورت و کل صورت و از گردن تا کمر امتیازدارد. البته  ضربه بایدشرایط امتیاز را دارا باشد (یعنی قدرت لازم را داشته باشد) .

لباس و وسایل محافظ بدن : ۱- هوگو: ضربه‌گیر که محافظ سینه و شکم است. ۲- کلاه: محافظ سروصورت است. ۳- ساق‌بند: محافظ ساقهای پاست. ۴- نانشیم (بیضه‌بند): محافظ بیضه‌است. ۵- ساعد بند: محافظ ساعدهای دست می‌باشد.۶.لثه بند :محافظت از دندانهاو فک ۷.دستکش

• زمان راندها و استراحت:

خردسالان: ۵/۱ دقیقه و ۱ دقیقه استراحت نونهالان: ۵/۱ دقیقه و یک۱ دقیقه استراحت نوجوانان: ۲ دقیقه و ۱ دقیقه استراحت جوانان: ۳ دقیقه و ۱ دقیقه استراحت بزرگسالان: ۳ دقیقه و ۱ دقیقه استراحت بانوان خردسالان : ۱ دقیقه نوجوانان: ۲ دقیقه جوانان: ۲ دقیقه - چهار وزن المپیکی عبارتنداز: - منهای ۵۸ کیلوگرم - منهای ۶۸ کیلوگرم - منهای ۸۰ کیلوگرم - به اضافه ۸۰ کیلوگرم -

• مشخصات تشک: ابعاد تشک ۱۲×۱۲ متر است و داخل آن مربعی به ابعاد ۸×۸ متر وجود دارد که محوسط مسابقه‌است. دو مبارز به فاصله ۱ متر از هم می‌ایستند و سرداور به فاصله ۵/۱ متر در مقابل آنها قرار می‌گیرد.
• تعداد داوران: ۵ داور شامل یک سرداور در داخل تشک و ۴ قاضی در اطراف تشک، ضمن اینکه یک پزشک و یک منشی در کنار تشک حضور دارند.
• انواع ضربات پا:

۱- آپ چاگی: ضربه با سینه پا ۲- دولیو چاگی: ضربه با روی پا به صورت ۳- تی چاگی: ضربه از عقب به تنه وصورت با پاشه پا ۴- موم دولیو چاگی: چرخش و ضربه با پاشنه پا ۵- موم دولیو یوب چاگی: چرخش و ضربه با تیغه پا

اهميت مصرف كلسيم و آهن در نحوه عملكرد ورزشكاران

کلسیم به استخوانهای شما کمک میکند تا برای ایستادگی در مقابل استرس وزن توانایی کافی داشته باشند.در افراد سالم،در استخوانها در پاسخ به ورزش کلسیم بیشتری ذخیره میگردد و در نواحی استرس تراکم بیشتری می یابد.ورزشکاران ممکن است دچار شکستگیهای تلشی(ترک های کوچک در استخوان که اکثر اوقات در قسمت پایین ساق پاها رخ میدهند.)در اثر استرس مضاعف و یا ضعف استخوانها شوند.دریافت کلسیم ناکافی میتواند استخوانها را ضعیف سازد و باعث شود که حساسیت بیشتری به شکستگیهای تلشی پیدا کنند.

کمبود کلسیم دارای دو اثر کوتاه مدت و دراز مدت است،اولین مشکل اینست که تراکم استخوانی پایین میتواند به شکستگی های تلشی منجر شود.آثار دراز مدت شامل پیدایش پوکی استخوان یا استئوپوروز(استخوانهای ترد و شکننده)در سالهای بعدی عمر هستند.

نیاز به کلسیم در مردان و زنان،ورزشکاران و غیرورزشکاران مشابه و به اندازه1200 میلی گرم در روز است.در صورتی که ورزشکاران کالری مورد نیاز خود را دریافت کنند،براحتی میتوانند نیاز خود را به کلسیم تأمین کنند.شیر بسیار بهتر از مکملهای کلسیم است،چرا که علاوه بر کلسیم،پروتئین،کربوهیدراتها،منیزیم،فسفر،بور و ریبوفلاوین را تأمین میکند.

در بعضی وضعیتها لازم است که ورزشکاران جایگزینی برای شیر پیدا کنند.زمانی که ورزشکاران عدم تحکل لاکتوز داشته باشند،جایگزینی آنزیمی توصیه می شود و در صورتی که موثر نبودند،غذاهای پر کلسیم نظیر اسفناج،کلم و گل کلم توصیه میگردند.در مجموع تأکید بیشتر بر روی مواد غذایی است و مکمل ها به عنوان آخرین حربه استفاده میشوند.

آهن

آهن چند نقش مهم در بدن شما ایفا میکند.سلولهای قرمز خون را میسازد،که حمل اکسیژن در تمام بدن را به عهده دارد،در تبدیل غذا به انرژی کمک میکند و به مبارزه با عفونتها کمک مینماید.نقش آهن در حمل اکسیژن بویژه در طی ورزش حائز اهمیت است.بدون آهن،بدن شما قادر به ساخت گلبولهای قرمز سالم و رساندن اکسیژن کافی به عضلات،مغز و سایر احشاء نمی باشد.افت محسوس در ذخایر آهن،آنمی کمبود آهن نامیده میشود. در کل زنان نسبت به مردان نیاز به آهن بیشتری دارند تا آهن از دست رفته در طی قاعدگی را جبران نمایند ولی ورزشکاران احتمالاً نیاز به آهن خیلی بیشتری نسبت به غیرورزشکاران ندارند.هرچند ابهاماتی در این مورد در تحقیقات پزشکی وجود دارد.آهن کافی را میتوان از رژیم غذایی بدست آورد. البته این امر مستلزم عادات خوب تغذیه ای است.

بزرگترین مشکل در رابطه با آهن آن است که خیلی فراوان نیست.هر 1000 کالری بطور متوسط حاوی 6 میلی گرم آهن است و زنان نیاز به 15 میلی گرم در روز دارند(مردان به 10 میلی گرم در روز نیاز دارند).در زنانی که رژیم کم کالری دارند در اغلب موارد نیاز به آهن تأمین نمیشود(از آنجا که مردان دریافت کالری بیشتر و نیاز کمتری دارند،برای آنها کمبود آهن کمتر اتفاق می افتد) تأکید بر مصرف رژیم پرکربوهیدرات و کم چربی توسط ورزشکاران در دریافت آهن پایین نقش دارد.گوشت قرم که معمولاً در ورزشکاران از مصرف آن اجتناب میشود،یکی از غنی ترین منابع آهن است.غذاهای غیرگوشتی پر کربوهیدرات محتوی آهن کمتری هستند بسیاری از ورزشکاران دانش آموز و دانشجو درصد بالایی از کالری خود را از غذاهای کم محتوا تأمین میکنند که خود بر شدت مشکل می افزاید.

علاوه بر دسترسی محدود به آهن جذب آن نیز کم است و بسته به منبع غذایی از 2 تا40درصد متغیر است.حول و حوش 35- 25 درصد آهن موجود در گوشت جذب می شود،حال آنکه تنها 20-2 درصد آهن موجود در منابع گیاهی جذب میگردد.

 اين مطلب را مد نظر داشته باشيد كه حتي كاهش جزيي در كالري دريافتي طي دوره هاي تمرين سنگين بدن شما را از مواد مغذي كه براي ساخت عضله و كارآيي مطلوب لازم است، محروم مي كند. به همين دليل توصيه مي شود كه ورزشكاران وزن خود را در زمان تعطيلي مسابقات كاهش دهند تا از اثرات مضر محدوديت غذايي طي فصل رقابت اجتناب شود.

يك فرمول ساده براي كاهش وزن وجود دارد، شما لازم است كه كالري بيشتري از كالري مصرفي خود بسوزانيد. اگر يك برنامه ورزشي منظم داريد، بايد قادر باشيد از طريق كاهش ملايم در دريافت كالري خود نيم تا يك كيلوگرم را در هفته كاهش دهيد (اين ميزان كاهش نبايد از500 كالري در روز بيشتر باشد)

               
      هرم غذايي تغذيه

دوست ورزشکار، تغذیه یکی از اساسی ترین مباحث در تامین انرژی و قوای کافی ورزشکار است. خصوصا در دوران پیش از مسابقه. رژیم غذایی ورزشکار باید به طور فردی تنظیم شود. از این رو قد، سن ، وزن و رشته ورزشی مورد نیاز است. ابتدا باید از سلامت کامل بدنی تان مطمئن باشید. رژیم غذایی باید به تدریج اضافه شود و بصورت متعادل باشد.

شاید فقط یک ورزشکار حرفه ای از ارزش تغذیه در انجام ورزش ها آگاه باشد و به خوبی نقش تغییراتی را که رژیم غذایی در بهبود انجام تمرینات دارد را درک کند. شواهد بسیاری نشان دهنده رابطه بین مصرف غذا و انجام ورزش ها هستند. همچنین یک رژیم غذایی بد، به طور یقین اثر منفی بر انجام حرکات ورزشی، حتی اگر به صورت غیر حرفه ای باشند، دارد. یک رژیم غذایی که شامل مقدار کافی از کالری، ویتامین ها، مواد معدنی و پروتئین باشد، انرژی لازم برای انجام یک مسابقه و یا یک ورزژش تفریحی را تامین می کند. توصیه های لازم در این زمینه: ترکیبات یک رژیم غذایی که برای یک ورزش کار توصیه می شود، تا حدودی با رژیم غذایی افراد معمولی تفاوت دارد. اگرچه هرم غذایی راهنمای بسیار خوبی در این زمینه است، با این حال مقدار مصرف هر گروه از غذاها، بسته به نوع ورزش و میزان تمرینات و هم چنین زمان انجام آنها متفاوت است. علاوه بر این، کالری مورد نیاز بسته به سایز، سن، جنسیت و میزان انجام ورزش ها و حرکات ورزشی دارد و به همین دلیل، تعداد وعده های غذا نیز از فردی به فرد دیگری متغییر است. هرم غذایی؛ راهنمای خوبی برای چگونگی مصرف انواع غذاها است و اگر به درستی مورد استفاده قرار گیرد، ویتامین ها و دیگر مواد معدنی لازم به بدن خواهد رسید.در اينجا ما چند توصيه در خصوص  تغذيه قبل و بعد از هر مسابقه ورزشي آورديم اميد است مورد استفاده قرار گيرد:

تغذيه قبل از شروع  مسابقه :

آب كافي بنوشيد. يك الگوي پيشنهادي براي مصرف آب به شرح زيراست: 

1- دو ليوان آب، 2 ساعت قبل از مسابقه.

2-يك ليوان آب، 1 ساعت قبل از مسابقه.

3 -يك ليوان آب، نيم‌ساعت قبل از مسابقه.

خلاصه، براي نوشيدن آب منتظر تشنگي نشويد. مصرف 1 تا 4 گرم كربوهيدرات (مواد قندي) به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن در فاصله 6 ساعت مانده به مسابقه. اگر مسابقات حدود 60 دقيقه يا كمتر بود، مصرف 150 تا 200 سي‌سي آب (حدود 12 سي‌سي به ازاي هر 15 تا 20 دقيقه) الزامي است. در مسابقات بالاي 60 دقيقه، مصرف نوشيدني‌هاي ورزشي با 6 تا 8 درصد گلوكز و حدود 2 تا 3 گرم نمك در 100 سي‌سي آب (150 تا 200 سي‌سي نوشيدني ورزشي به ازاي هر 15 تا 20 دقيقه) الزامي است.

تغذيه پس از پايان مسابقه:

بديهي است كه ورزشكاران حين ورزش تعريق زياد داشته و آب از دست مي‌دهند. همچنين ذخاير گليكوژن (قند ذخيره‌اي بدن) خويش را نيز تخليه كرده بلافاصله پس از مسابقه بايد آغاز به جبران کنند. - نوشيدن مايعات بلافاصله پس از مسابقه بايد آغاز شود. - جايگزيني گليكوژن (ذخيره قند بدن) قبل از مسابقه بعدي اهميت زيادي دارد. اين جايگزين تا 48 ساعت اتفاق مي‌افتد. بهترين زمان براي جايگزيني گليكوژن عضله چند ساعت اول بعد از مسابقه است. - تا 6 ساعت اول بهتر است از كربوهيدرات با شاخص قندي بالا مصرف كنيم. كربوهيدرات‌هاي (قندهاي) ساده مثل قند و شكر و آب‌نبات و شكلات و خرما و عسل و... - تا 24 ساعت اول 5 درصد كربوهيدرات پيچيده (مثل برنج، ماكاروني، نان و...) - و 24 ساعت دوم مصرف كربوهيدرات پيچيده (مثل نشاسته، برنج، ماكاروني و نان ) ارجحيت دارد. الكتروليت‌ها هم كه توسط تعريق ازدست‌رفته تقريبا با مصرف اولين وعده غذايي جايگزين مي‌شود.  

انتخاب یک رشته ورزشی یکی از دغدغه هایی است که در تمامی دوران  فکر پسرها و دخترها را به خودش مشغول کرده . و خانواده ها هم از زمان کوچکی فرزندشان به آن فکر می کنند .

من به همه کسانی که پر انرژی هستند و ورزش را به عنوان یک رکن زندگیشان میخواهند انتخاب کنند ٬ ورزش تکواندو را پیشنهاد میکنم .

 هركسی دلایل خودش را برای انتخاب ورزش تكواندو دارد .

بعضی افراد به دلایل فیزیكی مانند شرایط تمرینی ٬ استقامتی كه بدست

می آورند و یا دفاع شخصی  این ورزش را ادامه می دهند.

بعضی افراد برای تقویت شخصیت مثل تقویت انظباط شخصی و یا كسب

شهرت به این ورزش می پردازند .

و تعدادی از افراد بخاطر مزایای روحی مانند كسب آرامش روحی و تقویت

ذهن و تمركز به این ورزش می پردازند .

تكواندو ورزشی است كه علاوه بر پرتحرك بودن و تقویت قوای جسمانی به

تقویت روحیه انسان می پردازد ( حتی اصول تكنیك ها در بعضی از فرم

های آن نشات گرفته از صلابت و آرامش است)با اینكه تكواندو ورزشی

رزمی و پربرخورد است ولی بخاطر نوع لباس مبارزه ( هوگو )  و

قوانین مبارزه  باعث شده كمترین صدمات فیزیكی را داشته باشد .

اگر كسی تنها برای سلامتی بخواهد ورزش نماید ٬ با انتخاب این ورزش

علاوه بر ورزیدگی به روحیه ای قوی و اعتماد به نفس مثال زدنی دست

 می یابد . و اگر شور و شوق مبارزات جهانی را در سر می پرورانید

 این ورزش راحت تر از هر ورزش رزمی دیگر به شما جهت حضور در

میادین جهانی كمك می كند .

این ورزش نه تنها با درس و ادامه تحصیلات منافاتی ندارد بلكه به علت آنكه

 انرژی مازاد افراد را به طور صحیحی به توانمندی تبدیل می كند و

 تقویت كننده تمركز و نیروی فكریست  حتی در زمان امتحانات درسی نیز

 برای دانش آموزان مفید است .

این ورزش در بعضی از دانشگاه های آمریكا ( مانند دانشگاه Boston )

بصورت كلاسیك تدریس می شود .

شرط سني ورود به ورزش تكواندو

 هرچند برای این ورزش شرایط سنی مطرح نیست و هر كس با هر سنی می تواند به این ورزش بپردازد ولی اگر كودكان خود را  از نونهالی با این  ورزش آشنا كنیم علاوه بر اینكه شرایط آرمانی برای حضور آنان را در میادین جهانی فراهم می كنیم  ٬ پشتوانه و بنیه این ورزش زیبا را در كشور عزیزمان تقویت می كنیم  و میتوانیم امیدوار باشیم بتوانیم حرف اول رادر میادین جهانی بزنیم ( به امید آن روز ) .

مكان ورزش تكواندو باشگاه تكواندو است . ملاك انتخاب باشگاه بالا یا پایین شهر بودن باشگاه نیست بلكه استادی است كه درآن باشگاه تمرین می دهد. الحمدلله با توجه به رشد خوب این ورزش در كشور عزیزمان ٬ گسترش باشگاه های تكواندو و مربیان با تجربه در سطح كشور مناسب است به طوری كه هر كس به راحتی میتواند باشگاهی را در محله زندگی خود انتخاب نماید و در آن به تمرین بپردازد .

·         مهم‌ترین حقیقتی که درباره تکواندو می‌توان گفت این است که، نه تنها این ورزش یک هنر ممتاز و برتر در زمینه دفاع شخصی است، بلکه ورزش بسیار مفیدی برای ذهن نیز به شمار می‌رود. تمرینات تکواندو به ورزشکار اعتماد به نفس می‌‌دهد و همین مساله باعث می‌شود تا در مواجهه با رقیب بتواند بر او غلبه کند، ضمن اینکه با تعمیم دادن آن به کل زندگی فرد قدرت وی در مقابله با مشکلات هم بالا می‌رود.

به علاوه این توانایی ذهنی به انسان در بهبود روابط اجتماعی اش نیز کمک شایانی می‌کند. تکواندو در مجموع باعث بالا رفتن آمادگی جسمی، روحی و حسی می‌شود. امروزه این ورزش یکی از شناخته شده‌ترین ورزش رزمی مردم آسیای شرقی و به ویژه کره به شمار می‌رود.

اولین بار به صورت رسمی در اواسط دهه 1950 گروهی از نظامیان کره‌ای با هم تصمیم گرفتند این ورزش را که آمیزه‌ای از حرکات آزاد دست و ضربات پا است سازماندهی کنند که پس از آن به تکواندو معروف شد که به سرعت در طول 30 سال اخیر به یکی از موثرترین و کاربردی‌ترین شیوه‌های دفاع شخصی بدون استفاده از سلاح سرد و گرم تبدیل شد، و امروزه بسیاری از ما به راحتی آن را در طی دوره‌های کوتاه مدت آموزشی فرامی گیریم.

این ورزش در ایران، امریکا و اروپا نیز هواداران خود را دارد و در میان امریکاییها و بویژه سیاهپوستان بسیار طرفدار دارد و مانند سایر رشته‌های ورزشی در کوتاهترین زمان ممکن جای خود را درمیان آنها پیدا کرده است

پس ...

اگر هنوز در انتخاب ورزش دلخواه خود دو دل هستید ٬ به جمع ما بپیوندید كه به خانواده تكواندو خوش آمدید !

رشد و توسعه فیبرهای سرعتی قدرتی (سفید) برای افزایش نسبی قدرت مبرم میباشد این نوع فیبرها عمدتا با اجرای تمرینات قدرتی کوتاه مدت و به صورت انفجاری رشد می کنند در صورتیکه فیبرهای استقامتی (قرمز) خاصیت استقامتی دارندو از لحاظ رشد حجمی در قیاس با فیبرهای سرعتی بسیار ضعیف تر می باشند رزمی کارانی که به دنبال وارد کردن ضربات دست یا پای سریع و در عین حال قوی هستند می بایست تمرینات با وزنه را بصورتی انجام دهند که فیبرهای سرعتی آنها رشد و توسعه یابد. یک روش برای هدف قرار دادن این فیبرهای عضلانی انجام تمرینات با حجم پایین و با شدت مضاعف می باشد یک برنامه برای این ورزشکاران بصورت عمومی می تواند از تکرارهای بین 1 تا 5 و با مقدار وزنه 85% تا 100% یک تکرار حداکثرتشکیل شده باشد . و بین هر ست بین 3 تا 5 دقیقه استراحت مناسب می باشد.ددر ابتدا با تکرارهای آهسته شروع کرده تا قدرت پایه افزایش یابدسپس بصورت تدریجی تمرینات انفجاری را اجرا می کنید.این تمرینات با حجم پایین در عین حال که کمترین حجم عضلانی را برای فرد به ارمغان می آورد باعث افزایش ماکزیمم قدرت در فرد می شود به همین خاطر این سیستم تمرینی برای ورزشکارانی که می خواهند در یک دسته وزنی مشخص رقابت کنند بسیار کارامد می باشد.و همچنین دردهای عضلانی را که پس از تمرین ظاهر می شود را کاهش میدهد.

و این موضوع به منزله این است که تمرینات با وزنه با تمرینات اصلی ورزشکار تداخلی پیدا نمی کند.واژه سرعتی قدرتی بودن بر می گردد به داشتن قدرت انفجاری برای فاکتورهایی مثل وارد کردن ضربه،استارت زدن و هنگامی که یک مشت یا لگدبه سمت حریف پرتاب می کنید می خواهید که در عین حال سرعتی بودن آن ضربه آنقدر قوی باشد که حریف را از کار بیندازد.

دو جزء وجود دارد که این موضوع (سرعتی،قدرتی) را تقویت می کند :

الف) نیروی آغازین 

ب ) نیروی انفجاری.

نیروی آغازین به توانایی آنی فرد در بکارگیری حداکثر فیبر عضلانی ممکن اطلاق می شود و نیروی انفجاری به مدت زمانی که می توان قدرت عضله را حفظ کرد گفته می شود. هنگامیکه هدف ورزشکار افزایش سرعت است می بایست تاکید بر روی افزایش شتاب در موقع اجرای حرکات با وزنه باشد.در این شیوه تمرین که می بایست بصورت انفجاری اجرا شود قسمت (منقبض شدن عضله) حرکت نمی بایست بیشتر از 20 ثانیه در طول یک ست بیانجامد.

همچنین برای شرکت در وزن بالاتر تمرینات با حجم بالا و شدت کم نیاز است تا ورزشکار بر وزن خود بیافزاید.رزمی کاران بایستی تنفس خود را برای مسابقات آماده کنند.مثلا یک مبارزه می تواند از 3 راند 2 دقیقه ای و یا حداکثر یک راند 10 دقیقه ای بطول انجامد دیگر نیازی نیست دوهای استقامت را در برنامه تمرینی خود بگنجانید.به همین خاطر اگر خواستار بیشترین بازدهی از رشته خود هستید پس می بایست سیستم تنفسی خود را دقیقا با رشته ورزشی خود سازگار کنید.

ضمنا باید سعی کنید تا حد ممکن تمریناتتان شبیه به رشته ورزشی تان باشد برای مثال اگر ورزشتان بوکس است 5 دقیقه با شدت تمام کیسه بزنید.اجرای تمرینات جهشی و پرشی که از آنها به عنوان تمرینات و اگر (انبساط) سریع عضله نیز یاد می کند از ارزش و کارایی بسیار بالایی برای ورزشکاران رشته های رزمی برخوردار می باشد. اگر تابحال این شیوه از تمرینات را در برنامه تمرینی تان نگنجانده اید بدانید که چیز با ارزشی را برای افزایش سرعت و قدرت از دست داده اید.

تغذیه :

نیازی نیست که رژیم غذایی یک رزمی کار مثل بدنساز باشد وجود پروتیین به مقدار کافی در رژیم غذایی این ورزشکار هنوز اهمیت دارد.

البته میزان کربوهیدرات دریافتی در این ورزشکاران در قیاس با بدنسازان به مراتب می بایست بیشتر باشد. بدون دریافت کربوهیدرات به میزان کافی یک رزمی کار قادر نخواهد بود یک چنین حجم بالای تمرینی را تحمل کند یک رژیم غذایی حاوی 50% کربوهیدرات، 30% پروتئن  و

 20% چربی  برای شروع ایده آل می باشد.

فقط به خاطر داشته باشید که میزان کالری مصرفی روزانه خود را یادداشت کنید و بر طبق آن میزان کالری دریافتی را منطبق سازید. روزهایی که تمرین سنگین انجام می دهید واضح است که میزان

کالری مصرفی بدن بسیار بالاتر از میزان کالری مصرفی در روزهای

غیر تمرینی می باشد.

به همین خاطر است که ارزیابی کالری مصرفی و دریافتی روزانه

بسیار مهم می باشد.اگر بصورت غیر عمدی با کاهش وزن روبرو

شدید بر مقدار کالری روزانه بصورت تدریجی (حدود 200 تا 300 کالری)

در روز بیافزایید تا دوباره به وزن دلخواه خود برسید

تعریف انعطاف پذیری:انعطاف پذیری به دو شکل ایستا و پویا تعریف می شود.
انعطاف ایستا عبارت است از حدود تغییرات حرکت در حول مفصل. این انعطاف پذیری را می توان به صورت دقیق تری توسط وسیله ای به نام انعطاف سنج اندازه گرفت.
انعطاف پذیری پویا فقط مربوط به تغییر حرکت کامل مفصل نبوده بلکه با نیروهایی که در برابر هر نوع تغییر حرکت مقاومت می کند، سروکار دارد.
● فواید انعطاف پذیری:۱) افزایش دمای عمومی بدن.
۲) افزایش جریان خون در بین عضلات فعال، در نتیجه اکسیژن رسانی و مبادله اکسیژن از هموگلوبین به شکل مناسب و آزاد شدن سریع انرژی برای عضلات.
۳) افزایش سرعت در انتقال ایمپالس های عصبی و آسان کردن حرکات بدن.
۴) کاهش در تنش عضلات.
۵) جلوگیری و کاهش آسیب های احتمالی در حین اجرای حرکت.
۶) افزایش ضربان قلب و تنفس و آمادگی، عملکرد مؤثر تر و مطمئن تر قلب، رگ های خونی، شش ها و عضلات.
۷) کمک در آمادگی روانی.
۸) کاهش ناراحتی های قبل از قائدگی های دردناک.
۹) کمک در گرم کردن و سرد کردن قبل و بعد از انجام هر گونه فعالیت ورزشی.

● عوامل محدود کننده تمرینات کششی:

هنگام انجام تمرینات انعطاف پذیری، عوامل محدود کننده حرکت و جود دارند که عبارتند از:
▪ عضله
▪ کپسول مفصلی
▪ تاندون عضلات
▪ پوست و بافت همبند
▪ استخوان
▪ سن
▪ جنس
که به ذکر اسم این عوامل بسنده می کنیم و از توضیح آنها خود داری می کنیم .
● تکنیک های کشش:برای توسعه و گسترش انعطاف پذیری چندین تکنیک کششی ابداع شده است که هر یک از این تکنیک ها باعث افزایش انعطاف پذیری در عضلات می گردد در این قسمت نیز تنها، نام این تکنیک ها را ذکر می کنیم.
۱) کشش پویا
۲) کشش غیر فعال
۳) کشش ایستا
۴) کشش بالستیک
۵) کشش تسهیل عصبی- عضلانی عمقی
● نکات مورد توجه در اجرای تمرینات کششی:در یک برنامه کششی مؤثر، راهنمایی ها و تدابیر زیر باید رعایت شود:
▪ پیش از هر گونه حرکت کششی شدید، با استفاده از دو های نرم و گام برداری سریع یا دوچرخه سواری و یا پرش های آرام خود را گرم کنید. (ضربان قلب را به آستانه تحریک برسانید.)
▪ برای افزایش انعطاف پذیری، عضلات باید تحت فشار و اضافه بار قرار گیرند یا فراتر از دامنه معمولی وادار به کشش شوند. اما نه به حدی که باعث درد و ناراحتی شوند.
▪ تنها تا نقطه سفتی یا نقطه مقاومت در برابر کشش (یا تا آنجایی که شما احساس درد کنید) عمل کشش را انجام دهید.
▪ افزایش دامنه حرکتی در مفاصلی رخ می دهد که کشیده می شوند و این بدان معنی است که فقط در برخی مفاصل امکان افزایش دامنه حرکتی وجود دارد.
▪ زمانی که عضلات پیرامون مفاصل دردناک را می کشید، جانب احتیاط را از دست ندهید، از درد نباید غافل شد، چون نشان دهنده ی نادرستی انجام حرکت است.
▪ هنگام فعالیت های کششی در ناحیه کمر و گردن، از باز شدن و تا شدن بیش از حد این نواحی پرهیز کنید.
▪ در مقایسه با وضعیت ایستاده، انجام حرکات کششی در وضعیت نشسته، فشار کمتری به ناحیه کمر وارد می کند و لذا احتمال آسیب دیدگی این ناحیه کاهش می یابد.
▪ عضلاتی را بکشید که خشک، سخت و انعطاف ناپذیرند.
▪ عضلات ضعیف را تقویت کنید.
▪ حرکات کششی را همواره به آهستگی و با کنترل انجام دهید.
▪ به هنگام حرکات کششی، به طور طبیعی نفس بکشید و نفس خود را حبس نکنید.
▪ حرکات کششی دست کم باید سه بار در هفته انجام شود تا شاهد حداقل پیشرفت باشیم. برای رسیدن به نتایج بهتر توصیه شده است تا حرکات کششی پنج تا شش بار در هفته انجام شود.
▪ در تمرینات کششی نباید با سایر افراد رقابت کرد بلکه باید به اصل تفاوت های فردی توجه داشت.
▪ تعداد، مدت، شدت و تکرار مطلوب حرکات کششی:
پیرامون زمان مطلوبی که یک کشش باید ادامه یابد تا دامنه حرکتی مفصل گسترش یابد، پژوهش های بسیاری تا کنون انجام نشده است ولی با توجه به محدود یافته های مختلف در این زمینه توصیه می شود؛ کشش عضله در مراحل آغازین برنامه به مدت ده ثانیه انجام شود. همزمان با افزایش انعطاف پذیری، ممکن است گروه عضلانی به اضافه بار نیاز پیدا کند که این کار را می توان با افزایش مدت زمان کشش عضله انجام داد و زمان هر کشش را حداکثر تا سی ثانیه افزایش داد.
فرد مبتدی باید با سه تکرار از هر حرکت کار را شروع کند و با بهبود انعطاف پذیری می تواند هر حرکت را تا پنج بار افزایش دهد تا اضافه بار گروه عضلانی، حالت پیشرونده داشته باشد.حرکات انعطاف پذیری باید دست کم سه روز در هفته انجام شود البته انجام روزانه حرکات بهتر است.شدت حرکات کششی همواره باید زیر آستانه درد هر فرد باشد.

چند تمرین کششی افزایش انعطاف پذیری بدن

تمرین کششی را باید تا حدی انجام دهید که به بدنتان فشار بیش از حدی وارد نشود. اگر دچار مشکلات کمر، مفاصل یا سایر مشکلات بهداشتی هستید، قبل از انجام این تمرینات حتما با پزشکتان مشورت کنید.

۱) دراز کشیدن به شکم روی آرنج ها: در حالی که پاهایتان کنار هم قرار دارد، روی شکم دراز بکشید. بدنتان را روی آرنج هایتان که به طور مستقیم زیر شانه هایتان قرار دارد، تکیه دهید. کمر و شکمتان را در حالت شل روی زمین قرار دهید. برای ۳۰ تا ۶۰ ثانیه در این حالت بمانید. این حرکت عضلات پشت را تقویت می کند و قوس طبیعی کمر را حفظ می کند.

۲) چرخش کمر در حال درازکشیده به پشت: به پشت دراز بکشید در حالی که زانوهایتان خم شده است. زانوهایتان را کنار هم نگه دارید و شانه هایتان را روی زمین تکیه دهید. زانوهایتان را به یک طرف بچرخانید تا زمانی که در کمر یا لگنتان احساس کشش کنید. ۳۰ تا ۶۰ ثانیه در این حالت بمانید.

۳) حرکت زانوها به سمت قفسه سینه: روی پشتتان دراز بکشید. زانوهایتان را خم کنید و پاها را از روی زمین بلند کنید. زانوهایتان را با دست هایتان قلاب کنید و زانوهایتان را به سمت قفسه سینهتان بکشید. برای ۲۰ ثانیه در این حالت بمانید. این حرکت را ۳ تا ۵ بار تکرار کنید.

۴) حرکت گربه و شتر: روی دست ها و زانوهایتان روی زمین تکیه کنید. کمرتان را با انقباض عضلات شکم و ثابت نگه داشتن لگن بچرخانید. سپس در حالی که قفسه سینهتان را به سمت بالا می برید، بگذارید کمرتان به سمت زمین پایین بیاید و قوس بردارد. برای مدت کوتاهی در این حالت بمانید. این حرکت را ۳ تا ۵ بار تکرار کنید.

۵) خم کردن جانبی گردن: سرتان را به آرامی به سمت شانه خم کنید و شانهتان را ثابت نگه دارید و صورتتان را به طور مستقیم به جلو نگه دارید. برای ۵ ثانیه در این حالت بمانید، بعد سرتان را به سمت شانه دیگر خم کنید و برای ۵ ثانیه آن را نگه دارید. این حرکت را برای ۵ بار در هر طرف تکرار کنید.

۶) چرخش شانه: با حرکتی ملایم و مداوم شانه هایتان را بچرخانید. شانه هایتان را به سمت گوش هایتان بالا بیاورید. آنها را در پشتتان به سمت هم بکشید. آنها را به وضعیت استراحت پایین بیاورید، و بعد آنها را در جلو هم بچرخانید. این حرکت را ۱۰ بار تکرار کنید.

۷) خم کردن مچ: بازوی راستتان را جلوی بدنتان باز کنید به طوری که کف دست رو به پایین باشد و آرنج در حالت مستقیم قرار بگیرد. مچ دستتان را خم کنید تا نوک انگشتان دستتان رو به زمین قرار گیرد. با استفاده از دست چپ پشت دست راست را به آرامی به سمت عقب بکشید. برای ۲۰ ثانیه در این حالت بمانید. این حرکت را ۳ تا ۵ بار با هر دست تکرار کنید.

۸) باز کردن مچ: بازوی راستتان را جلوی بدنتان باز کنید به طوری که کف دستتان رو به بالا باشد و آرنجتان به طور مستقیم قرار داشته باشد. مچتان را خم کنید تا نوک انگشتانتان به سمت زمین قرار بگیرد. با استفاده از دست چپ، پشت دست راست را به آرامی به سمت عقب بکشید. برای ۲۰ ثانیه در این حالت بمانید. این حرکت را ۳ تا ۵ بار با هر دست تکرار کنید.

۹) کشش عضله سر پشت بازو: دست راستتان را پشت سرتان قرار دهید، به طوری که کف دستتان روی سرتان قرار داشته باشد. با دست چپتان آرنج دست راست را بگیرید و آن را به سمت پایین بکشید تا هنگامی که پشت بازوی راستتان احساس کشش کنید. برای ۲۰ ثانیه در این حالت بمانید. این حرکت را برای ۳ تا ۵ بار با هر بازو تکرار کنید.

۱۰) کشش عضله پکتورال (عضله جلوی سینه) با یک بازو: در مقابل یک ساختار ثابت مانند یک دیوار یا درخت بایستید. در حالی که رو به دیوار هستید، دست راستتان را از کنار بدن تا سطح قفسه سینه بالا بیاورید به طوری که کف دستتان روی دیوار قرار گیرد. بدنتان را به سمت چپ بچرخانید تا از دیوار و بازوی بازشدهتان فاصله بگیرد، تا حدی که جلوی قفسه سینهتان احساس کشش کنید. برای ۲۰ ثانیه در این حالت بمانید. این حرکت را با هر بازو ۳ تا ۵ بار تکرار کنید.

۱۱) کشش عضله پیریفورم (عضله ای که از انتهای ستون فقرات به استخوان ران کشیده می شود و بخشی از عضلات لگن را تشکیل می دهد): به پشت دراز بکشید. زانوی چپتان را خم کنید و آن را تا حد نیمه راه مانده به قفسه سینه بالا بیاورید. زانویتان را با دست راستتان قلاب کنید و آن را به سمت شانه راستتان بکشید. باسن هایتان را روی زمین نگه دارید. برای ۲۰ ثانیه در این حالت بمانید. این حرکت را ۳ تا ۵ بار با هر پا تکرار کنید.

۱۲) کشش کشاله ران (عضلات اداکتور یا نزدیک کننده): در حالی که پشتتان را به طور مستقیم نگه داشته اید، روی زمین بنشینید. کف پاهایتان را به هم بچسبانید. بگذارید زانوهایتان به سمت زمین پایین بیاید. برای ۳۰ تا ۶۰ ثانیه یا تا زمانی که عضلات تان خسته شود، در این حالت بمانید.

۱۳) کشش عضلات پشت ساق: در مقابل یک ساختار ثابت مانند دیوار قرار بگیرید به طوری که پنجه پای راستتان جلوتر از پای چپ روی زمین قرار داشته باشد و پنجه پا به طور مستقیم رو به جلو باشد. زانوی راستتان را خم کنید. لگنتان را به سمت جلو خم کنید و به سمت دیوار خم شوید.هر دو پاشنه پایتان را به سمت پایین نگه دارید. ساق پای چپتان را مستقیم نگه دارید و زانوی راستتان را روی قوزکتان خم کنید. برای ۲۰ ثانیه در این حالت بمانید. این حرکت را با هر پا ۳ تا ۵ بار تکرار کنید.

۱۴) کشش عضله چهارسر (جلوی ران) در حالت ایستاده: در حالت ایستاده با قرار دادن یک دست روی دیوار تعادل بدنتان را حفظ کنید. بعد با دست دیگر پایتان را در محل قوزک قلاب کنید و بدنتان را از زانو تا لگن در حالت مستقیم نگه دارید. به آرامی با دستتان پایتان را به سمت باسنتان بالا بکشید تا هنگامی که جلوی ران احساس کشش کنید. ران پا باید به طور مستقیم در حالت کشیده قرار داشته باشد و به سمت بیرون منحرف نشود. برای ۲۰ تا ۳۰ ثانیه در این حالت بمانید. می توانید این حرکت را با گرفتن قوزک پا با دست مخالف هم انجام دهید. با هر پا ۲ تا ۳ بار این حرکت را تکرار کنید.

۱۵) کشش تاندون آشیل (تاندونی که عضلات پشت ساق را به پاشنه پا وصل می کند): در مقابل دیوار قرار بگیرید، به طوری که پنجه پای راستتان در جلوی پنجه پای چپتان قرار داشته باشد و انگشتانتان به طور مستقیم به سمت جلو قرار بگیرد. هر دو زانویتان را خم کنید. لگنتان را به سمت جلو فشار دهید و به سمت دیوار خم شوید. هر دو پاشنه پاهایتان را به سمت پایین و هر دو زانویتان را با پنجه های پاهایتان در یک خط نگه دارید. برای ۲۰ ثانیه در این حالت بمانید. این حرکت را برای ۳ تا ۵ بار با هر پا تکرار کنید.

همانطور که همه می دانید انجام تمرینات ورزشی بسیار مفید و ضروری برای هر شخص می باشد. و به حفظ وزن و تناسب اندام کمک می کند و باعث می شود شما احساس خوبی داشته باشید.

ممکن است تصور کنید اگر مقدار کم تمرین  برای شما مفید است پس تمرین هر چه بیشتر اثرات مفید بیشتری در پی خواهد داشت اما این ایده همیشه صدق نمی کند.

ورزش متعادل باعث افزایش حرارت غریزی است و برای بدن مفید است اما هنگامی که شما با شدت  بالا ورزش و ورزش می کنید ،و به بدنتان فرصت نفس کشیدن هم نمی دهید! خب طبیعتا مثل اغلب ورزشکاران حرفه ای میدانید که این ورزش دیگر آن ورزشی نیست که آنرا مساوی با سلامتی میگویند. و در دراز مدت اثرات مطلوبی روی بدن نخواهد داشت اما این نکته را هم باید بدانید بدن شما به نسبت شدت تمرین نیاز به زمانی برای ریکاوری دارد.

تعریف تمرین زدگی

به  مجموعه ای از نشانه های ناخوشایند به ویژه خستگی طولانی مدت ، اُفت عملکرد ورزشی یک ورزشـکار که غـالـبا بـراثر افــراط در حجم و شدت تمرینات یا اجـرای برنامه های غلط تمرینی ایجادمیشـود،بیش تمرینی یا تمرین زدگی  گفته میشود.

 نشانه های تمرین زدگی عبارتند  از:

کاهش عملکرد
فقدان انگیزه
هماهنگی ضعیف
از دست دادن اشتها
درد عضلانی مزمن
سفتی مزمن در مفاصل
سردردهای مزمن
زمان بهبئدی طولانی تر
از دست دادن تمرکز
کاهش اعتماد به نفس
افسردگی

علل اصلی بیش تمرینی 

ازمیان علل مختلفی که تاکنون درمورد تمرین زدگی گزارش شده است می توان سه علت اصلی را برشمرد. 
۱-استراحت ناکافی بین جلسات ۲- نامناسب بودن حجم وشدت تمرینات۳- افزایش ناگهانی فشارتمرین

شما باید هر آنچه مربوط به اهداف ورزشی تان می شود را درک کنید ، بدن شما نیاز به زمان کافی برای بازیابی و تنظیم کردن و رسیدن به توانایی های جدید و بالاتر دارد. گاهی اوقات افراد تازه وارد به دنیای ورزش سعی می کننتد تا  تمرینات بیشتر و بیش از حد را در زمان کوتاه تر انجام دهند و هنگامی که تلاش می کنیم  به آنها بگوییم بدن شما به استراحت نیاز دارد با بی اعتنایی از کنار آن می گذرند.
ورزش بیش از حد در حال حاضر به عنوان یک مشکل و بسیار شبیه به بی اشتهایی عصبی یا پرخوری عصبی به رسمیت شناخته شده.
هنگامی که نشانه های تمرین بیش از حد را احساس می کنید برای مدتی از شدت تمرینات خود را کاهش دهید. وقتی که دوباره احساس کردید آماده شده اید مجددا بتدریج فشار تمرین خود را افزایش دهید.

بعضی اوقات شما باید فقط یک هفته تمام به طور کامل استراحت کنید و هیچ گونه  ورزشی انجام ندهید.

مانند تعطیلات از کار، که به بدن و ذهن خود فرصتی برای استراحت و آسایش و از سر گرفتن فعالیت میدهید ، بعد از یک هفته شما می توانید دوباره  با نشاط و طراوت تمرینات را شروع کنید .

به یاد داشته باشید ، اگر شما دچار تمرین بیش از حد و تمرین دگی شوید این به بدی این است که اصلا تمرین نکرده باشید.

 تمرین بیش از حد مانع پیشرفت شماست و ممکن است باعث عوارض جانبی مختلف نیز بشود

پیشگیری از بیش تمرینی

پیشگیری از تمرین زدگی، بهتر و مؤثرتر از درمان آن است.نکات مهم در این زمینه عبارت است از:

فشار ( شدت وحجم ) تمرین را به تدریج بالا ببرید . هیچگاه در هرهفته بیش از ۱۵ تا۱۰ درصد برحجم یا شدت تمرینات نیفزایید.

اصل تنوع را درتمرینات رعایت کنید . گاهی از ورزش های دیگری که از نظر دستگاه های انرژی مشابهت زیادی به رشته ورزشی شما دارند استفاده کنید  مثلا تمرین تفریحی بسکتبال برای کشتی گیران .

در طراحی برخی از جلسات تمرین از خود ورزشکاران کمک بگیرید. پیش بینی روزهای تعطیل در برنامه تمرینات لازم است . هر هفته حداقل یک روز تعطیل کنید. بین فصول مختلف تمرینی از دوره های استراحت کامل سود جویید.

از جلسات تمرینی که موفقیتی برای ورزشکار درپی دارد استفاده کنید . ورزشکاران را تشویق به تغذیه مناسب کنید.  با نزدیک شدن به فصل مسابقات، از فشار  به ویژه حجم  تمرینات بکاهید.

از روش های نشاط آور  مثل ماساژ، آرام تنی، آب درمانی، دوش آب ولرم  برای بازسازی بدن ورزشکاران بین هر دو جلسه تمرین استفاده کنید .صدمات و بیماری های کوچک را جدی بگیرید و با توجه به آنها شدت و حجم تمرینات ورزشکار را تنظیم کنید.

در فواصل زمانی منظم، ورزشکاران را در آزمون های آمادگی جسمانی شرکت دهید تا از میزان پیشرفت یا پسرفت واقعی آنها آگاه شوید.

از ورزشکاران در معرض خطر  نوجوانان و جوانان، میانسالان و کسانی که به شدت تمرین می کنند غافل نشوید . به برنامه تمرینی آنها توجه بیشتری کنید .خواب ورزشکار باید کافی باشد وگرنه در مرحله تمرینات جدی به سرعت دچار تمرین زدگی می شود.

راهنمای کامل شش تکه کردن شکم و آب کردن چربی های اطراف شکم

ر بدی که این چربی های اضافه به ترکیب بدن می دهند، ممکن است برای بسیاری از افراد آزار دهنده باشند. احتمچربی های دور کمر و ظاهالاً همه افراد دوست دارند کمری باریک، زیبا و منعطف داشته باشند. چنین خصوصیاتی علاوه بر اینکه نشان سلامتی فرد به حساب می آیند، مسلماً در ترکیب بندی بدن هم تاثیر گذار خواهند بود..

اما اگر شما هم یکی از افرادی هستید که از ترکیب کمر و پهلوهای خود راضی نیستید، دیگر نگران نباشید. برای رسیدن به اندام مورد نظر خود، کافی است در ادامه مطلب با ما همراه باشید.

داشتن یک دور کمر متناسب با بدن، با انجام یک سری تمرین های ورزشی مداوم و مخصوص و داشتن یک رژیم غذایی مطلوب، امکان پذیر می شود. چربی اضافه انباشته شده دور کمر می تواند زنگ خطری برای سلامتی افراد باشد. به عنوان مثال افرادی که دچار بیماری های عروق کرونری هستند، در صورت داشتن چربی اضافه دور کمر، بیشتر در معرض خطر مرگ قرار دارند. علاوه بر این داشتن یک کمر متناسب برای خانم ها یک فاکتور جذابیت و زیبایی محسوب می شود.

تحقیقات نشان می دهند، کمری باریک، که بدن را به شکل ساعت شنی در می آورد، نسبت به سایز سینه معیاری بهتر از جذابیت و زیبایی در خانم ها محسوب می شود.

گرچه شکل و شمایل ظاهری شما متاثر از ژنتیک تان است، اما در صورت داشتن برنامه غذایی نادرست و یا نداشتن تحرک کافی نمی توانید ژنتیک را به طور کامل در داشتن اندام نامتناسب مقصر بدانید. اما خبر خوش این است که هر شخصی با هر شکل اندامی قادر است از چربی های اضافه دور کمر خود کم کند.

در ادامه به سه قدم موثر در کاهش چربی های دور کمر اشاره می کنیم.

قدم اول: رژیم غذایی خود را تغییر دهید

کاهش کالری دریافتی برای سوزاندن چربی های اضافه بدن خود امری موثر محسوب می شود. اما در کنار آن شما می توانید با انتخاب بعضی غذاها نیز چربی های دور کمر خود را نشانه گرفته و به شکل مطلوبی کاهش دهید.

-چربی های مناسب مصرف کنید. چرا چربی های در یک قسمت از بدن مانند شکم انباشته می شوند؟ شما با مصرف کردن غذاها و چربی های سالم و طبیعی موجب توزیع متناسب چربی ها در کل بدنتان می شوید. بالعکس مواد غذایی وچربی های غیر خوراکی و نا مناسب باعث انباشته شدن چربی ها در قسمت های مختلف بدن از جمله شکم می شوند

چربی های خوراکی و سالم که موجب تناسب اندام و توزیع متناسب چربی در بدن می شوند:

روغن زیتون، روغن کنجد، روغن های حیوانی مانند و روغن دنبه

چربی های مضر: شامل تمام روغن های نباتی جامد و مایع موجود در بازار که باید از خوردن انها اجتناب کرد. این روغن ها علاوه بر انباشته کردن چربی ر بدن باعث ایجاد کبد چرب گرفتگی عروق،مشکلات قلبی و ... می شوند

جهت اگاهی بیشتر به این متن مراجعه کنید

-از خوردن چربی های ترانس که اغلب در مواد تهیه شده از روغن های هیدروژنه مانند مارگارین، کلوچه و بیسکوییت یافت می شود، اجتناب کنید. این مواد به افزایش چربی های دور کمر و شکم کمک می کند.

- قدم دوم: از تمرینات ورزشی مناسب کمک بگیرید

-به روی شکم دراز بکشید و کمی از زمین فاصله بگیرید، سپس بر روی آرنج دستان خود در حالی که به سطح زمین نگاه می کنید تکیه کنید. عضلات شکم خود را محکم به درون منقبض کنید. در این حالت باسن شما به طرف پایین و کمر صاف قرار می گیرد. سعی کنید تا حدی که می توانید در این وضعیت بمانید و از قوس دادن به کمر جلوگیری کنید. این حرکت را ۳ تا ۵ بار در روز و هر دفعه به مدت ۳۰ ثانیه تکرار کنید.

-بر روی یک سطح راحت روی بازوی سمت راست خود دراز بکشید و پاهای خود را به سمت بیرون کشیده و پای راست را روی پای چپ قرار دهید. در این حالت آهسته باسن خود را از زمین جدا کرده و به سمت بالا بکشید. سعی کنید وزن خود را بر روی بازوی راست و پاها به مدت ۱۰ تا ۱۵ ثانیه تحمل کنید. این تمرین را برای هر سمت بدن ۵ بار تکرار کنید.

-در حالی که پاهای شما به اندازه ۸ تا ۹ اینچ فاصله دارند، به حالت نیم خیز قرار بگیرید و بازوهای خود را به سمت جلو بکشید. این حرکت را ۱۵ تا ۲۰ بار و هر بار به مدت ۵ تا ۱۰ ثانیه انجام دهید.

-در حالی که یک دست خود را به کمر زده اید، دست دیگر را بالای سر برده و تا جایی که می توانید به سمت مخالف بکشید. در این حالت بدن به صورت اریب قرار می گیرد.

-روی یک نیمکت بنشینید. زانوهای خود را به سمت شکم خم کرده و در حالی که کم کم پاهای خود را از زمین جدا می کنید بدن خود را نیز به عقب متمایل کنید. در این حالت که عضلات شکم منقبض می شود کمر خود را نیز آهسته به راست و چپ بپیچانید. این حرکت باعث انقباض و کشیدگی عضلات شکم می شود.

هنگام انجام حرکات ورزشی می توانید از ابزارهای کمکی نیز بهره بگیرید که در ادامه به چند حرکت مفید با استفاده از این ابزارها که به کوچک شدن دور کمر شما کمک می کند اشاره می کنیم:

-از دمبل استفاده کنید. در حالی که صاف ایستاده اید و با هر دست یک دمبل را برداشته اید، دستان خود را از دو طرف بدن به صورت صاف از خود دور کنید و کمی نگه دارید. ۴ مرتبه در هر روز و هر بار به تعداد ۱۰ دفعه این حرکت را انجام دهید. این حرکت ضمن تقویت عضلات شانه و گردن باعث پهن ترشدن این عضلات شده ودر نتیجه کمر باریکتر بنظر می رسد.

-بر روی زمین صاف ایستاده و با دست راست دمبل را بردارید و دست چپ را به کمر بزنید. کم کم بدن خود را به طرف راست متمایل کرده، بازو و دست راست را آویزان کنید و به مدت ۵ ثانیه در این وضعیت باقی بمانید. همین حرکت را با دست چپ نیز انجام دهید.

-هر روز به مدت ۱۰ دقیقه از حلقه لاغری استفاده کنید. این حرکت علاوه بر ایجاد شور و نشاط بچه گانه در شما، کمک شایانی به کاهش چربی های دور کمر می کند

برنامه تمرینی منحصر به فرد برای تکه تکه کردن ماهیچه های شکم.

قدم سوم: از انجام تمرینات ورزشی لذت ببرید

ورزش کردن را به تدریج آغاز کرده و ادامه دهید. معمولا اشتیاق افراد در شروع یک رژیم ورزشی جدید باعث می شود که فرد در ابتدا همه تمرینات را پشت سرهم و بشدت انجام دهد. این شدت عمل دیر یا زود منجر به خستگی و سرخوردگی فرد (قبل از دستیابی به نتیجه مورد نظر) در انجام تمرینات خواهد شد. بنابراین پیشنهاد می شود بجای انتخاب یک برنامه شدید ورزشی، تعدادی از تمرینات را انتخاب کرده و به دفعات کم در طی روز انجام دهید و به تدریج افزایش دهید.

-در یک دفترچه یادداشت تمریناتی که انجام می دهید و روند پیشرفت خود را ثبت کنید. به این ترتیب هرگز از انجام این تمرینات احساس خستگی نخواهید کرد و بتدریج نتیجه مطلوب را در کمر و اندام خود خواهید دید!

-شرایط مناسب و راحت را هنگام انجام تمرینات برای خود فراهم آورید. پوشیدن لباس مناسب، همراه داشتن بطری آب و یا حتی گوش دادن به یک موسیقی مناسب می توانند کمک کنند که تمرینات را با انگیزه و هیجان بیشتری انجام دهید.

-تمرینات یوگا را در برنامه ورزشی خود بگنجانید. یوگا در کاهش چربی های دور شکم و تقویت عضلات آن تمرین مناسبی است و خصوصا اگر به صورت دسته جمعی انجام گیرد هیجان و لذت بیشتری به همراه خواهد داشت.

-هنگام انجام تمرینات تنفس را فراموش نکنید! بیشتر افراد حین ورزش کردن، برای داشتن تمرکز در انجام صحیح تمرینات خصوصا تمریناتی که عضلات داخلی را درگیر می کنند، نفس کشیدن را فراموش می کنند و این منجر به سفتی بدن و خستگی زودرس می شود.

***

با رعایت رژیم غذایی مناسب و انجام ورزش های مناسب، تنها با اندکی پشتکار به سایز و اندام دلخواه خود خواهید رسید

فلسفه كمربند در تكواندو        

کمربند سفید به معنای پاکی است و جواز شروع فراگیری تکواندو،زرد نشانه ای است که هنرجو مانند

جوانه ای است در حال رشد،سبز نشانه ی دفاع و هنرجویی است که به این مرحله می رسد می

تواند از خود و دیگران دفاع کند.وقتی تکواندو کار از رنگ آبی بهره میگیرد به آرامش دست یافته است و

با گذر از این مرحله می تواند کمربند قرمز ببندد و علیه مهاجم و بی عدالتی و جهل قیام کند.تکواندو

کار با کمربند سیاه درگیر روحیه ای تهاجمی ودنیای ناشناخته است.زمانی که به کمربند سیاه دست

می یابد،تازه متوجه می شود که تصورات شروع کارش از تکواندو بسیار ابتدائی و کودکانه بوده و اکنون

بیشتر در محاصره ناشناخته ها قرار دارد.امروز علاوه بر آبی آسمانی،قرمز غروب،سبز درختان و سایر

رنگها هزاران رنگ در دست داریم و این رنگها طبیعی هستند که در عمق روح و جان ما اثر می

گذارند.دربین رنگها برخی مورد علاقه ما هستند و برخی هم بر عکس نفرت ما را بر می انگیزند و

نسبت به گروهی از رنگها نیز بی تفاوت هستیم.زندگی بشر در بدو پیدایش بر پایه عواملی

چون شب و روز،تاریکی و روشنی و....بنا شده ،که خارج از کنترل وی بوده است.شب

باعث توقف فعالیت های انسان بوده و آدمی با خواب به پیشتاز طلوع آفتاب می رفته است.رنگ های

مربوط به این دو محیط آبی آسمانی و زرد است.رنگ آبی تیره،آرامش و سکون است.فعالیت

های بشر در جهت پیروزی و دفاع بوده،فعالیت های مربوط به حمله پیروزی به رنگ قرمز

مشخص می شود و فعالیت های مربوط به دفاع با رنگ سبز نشان داده می شود.

تکواندو هنر دفاع است نه تهاجم.

لباس تکواندو توبوک(Tobok)نام دارد و شامل پیراهن سانگی(Sangi)،شلوار(Hai)و

کمربند(TTI)است.رنگ لباس مخصوص تکواندو سفید و بیانگر صلح و دوستی است.سفید

پک(Pack)نشانه پاکی و صداقت است.تکواندو اساسا جهت دفاع ابداع شده است نه تهاجم،اگر

به محتوای تکنیکی فرم ها توجه کنید،در می یابید که همگی با حرکات دفاعی شروع می شوند

،آن هم از طرف چپ.قلب که زمانی مرکز احساسات شناخته می شد و اکنون ثابت شده است

که هر احساسی بر آن اثر می گذارد،در سمت چپ قرار دارد.با توجه به محتوای دفاعی

تکواندو،لازم است شکل ظاهری هر تکواندو کاری به گونه ای باشد که احساسات پاک و

صداقت وی را بیان کند در این میان رنگ سفید سمبل صلح و دوستی انتخاب شده است.فرم

های لباسهای سنتی تکواندو با لباس کشاورزان مطابقت دارد و بیانگر این مطلب است که

تکواندو توسط کشاورزان و جهت دفاع از خانواده،زمین و مرز و بوم تمرین می شده و بعدها

توسط آنها تحول یافته است.با تشکیل فدراسیون جهانی تکواندو(WTF)و با توجه به رشد

چشمگیر آن در دهه 80 تصمیم بر آن شد تا جهت شناسایی و تفکیک تکواندو از سایر هنرهای

رزمی که دارای لباس مشابه هستند،لباس جدید با فرم یقه(لی)طراحی می گردد یا اینکه فرم

لباس تا حدی تغییر یافت و لیکن شکل کلی آن دست نخورده باقی ماند و مخصوصا رنگ سفید

لباس که سمبل صلح است.کمربند های رنگارنگ در سالهای نچندان دور،در میهن خودمان

چیزی به نام شال در پوشاک عمومی مردان وجود داشت که نمونه هایی از آن اکنون نیز در

بین مردمان استانهای کردستان،کرمانشاه،ایلام،گیلان و برخی عشایر وجود دارد.در سایر نقاط

جهان نیز شال به انواع مختلف وجود داشته است و برخی دهقانان بی بضاعت به جهت صرفه

جویی در هزینه پوشاک از شالهای کوچک و گاه از شالهای باریک با یک یا دو دور استفاده می

کردند.این نوع شال هم در هنرهای رزمی ظاهر شد و به تدریج جهت تعیین میزان پیشرفت

هنرجویان از رنگ های مختلف کمربند های بر اساس طول موج آنها تنظیم شوند،در آن

صورت رنگ قرمز در ابتدا می آمد و رنگ سفید در وسط.این گونه ترتیب رنگ ها با

فرهنگ زندگی انسان هماهنگی ندارد و نمی تواند راهنما و بیانگر مسیر حرکت وی

باشد.سفید،نشانه صداقت و صلح سفید رنگ پاکی، صداقت،صلح و دوستی است.

رنگ سفید در همه ادیان مورد احترام است و برخی نیز آن را مقدس می دانند.

کمربند سفید به معنای پاکی هنرجو از ماهیت تکواندو است.

اگرچه هنرجویان مبتدی اطلاعات مختصری از تکواندو دارند،ولی درک عمیقی از

تکواندو ماهیت تمنیکها و اصول آن ندارد.ضمنا سفید بیانگر این است که هنر جو هیچ درجه

ای یا رتبه ای در زمینه ی تکواندو ندارد.زرد بیانگر امید و کوشش

زرد رنگ آفتاب و نور است.رنگ امید و کوشش.رنگ محرک کمربند زرد بیانگر این است که

هنرجو با اشعه تکواندو روبرو شده و می رود تا به عمق آن دست یابد.به معنای دیگر جوانه

دانه ها در ابتدا زرد رنگ هستند و پس از رشد به رنگ سبز در می آیند بنابراین می توان گفت:

هنرجو مانند جوانه ای است که با تلاش پیگیر سعی در رشد و شکوفایی دارد.سبز،نشانه دفاع

جوانه ای که سر از خاک بیرون می آورد به تدریج رنگ سبز به خود می گیرد.سبز رنگ

دفاع است.دفاع از تکواندو دفاع از خود،دفاع از دیگران.همانگونه که گفته شد تکواندو هنر

دفاعی است.کلیه تکنیک های آن در جهت دفاع ابداع شده اند.هنرجو در این مرحله با تاکتیک

های اساسی آشنایی کامل یافته و می تواند به خوبی آن ها را اجرا کند.می تواند تکنیک ها را

درک کند و کوتاه کلام از ماهیت تکواندو آگاه شده است.آبی،تداعی آرامش

آبی رنگ آرامش است.رنگ آب دریاها و رنگ آسمان.نهال تکواندو اینک سر به آسمان کشیده

و از گزند طوفانها در امان است.اینک آرامش یافته است.حالا تکواندو کار درختی شده که می

تواند به راحتی چون چتری خود و دیگران را محافظت کند.

قرمز،رنگ تهاجم قرمز رنگ حمله و هجوم است.رنگ جنگ و خون.رنگ شعله و آتش است سرخی افق

بامدادان و غروب شامگاه.هنرجوی تکواندو از یک سو می تواند بر ظلم و ستم،نادانی جهل و

بی عدالتی قیام کند و از طرفی رو به روشنایی روز می رود به سوی اوج تلاش و فعالیت و

از جهتی به شب نزدیک می شود.   سیاه:دنیای ناشناخته ها

سیاه رنگ ناشناخته ها،رنگ بیم و هراس و رنگ یاس و ماتم است.هنرجوی تکواندو به

ناشناخته ها رسیده است. از طرفی روحیه تهاجم که در کمربند قرمز یافته با هم درگیر می

شوند.آرامشی که در کمربند ابی یافته،او را صبور ساخته است.در مقابل ناشناخته ها با

مهارتی که در خلال سالهای تمرین یافته به پا می خیزد و به شناسایی درون خود می

پردازد.اکثر دارندگان کمربند سیاه در ابتدا خود را علامه دهر می دانند،ولی چندی بعد در می

یابند که در میان ناشناخته ها محصورند.در این لحظات بهرانی تکواندو،چراغ تابناکی است

که تکواندو کار را به سرمنزل مقصود می رساند.روحیه ی سرسختی و تسلیم ناپذیری که در

خلال تمرینات کسب کرده تکواندو کار را وا می دارد تا در میان ناشناخته گام بردارد و با

تجربیات قبلی آن را بسنجد.احترامی که مردم نسبت به رنگ سیاه دارند،هر تکواندو کار را به

سوی کشف واقعیات زندگی سوق می دهد

اگر می خواهید سبک ورزش تان را عوض کنید، راهش این نیست که تمرین های مقاومتی را رها کنید و فقط روی حرکات هوازی تمرکز کنید، باید تمرین های مقاومتی را همچنان ادامه دهید.

این نرمش ها، مقدمه ای این برای سایر ورزش هایی است که در فضای آزاد می توانید انجام دهید. این حرکات نواحی از بدن را که هنگام دو درگیر می شوند، تقویت می کند. به این ترتیب نه تنها از آسیب های احتمالی پیشگیری می کنید بلکه کیفیت پیاده روی و دوی شما هم بالاتر می رود. با تمرین اول شروع کنید و تعداد حرکاتی که در نظر گرفته شده را کامل کنید بعد 15 ثانیه صبر کنید و دوباره سه دقیقه الگو را تکرار کنید. حالا 30 ثانیه صبر کنید و بعد تمرین های دوم و سوم را به همین شکل ادامه دهید. بعد از 30 ثانیه استراحت حرکت چهارم را تمام کنید.

1. اسکات پرشی

الف. روی پاهای تان بایستید و پاها را به عرض شانه ها باز کنید. دست های تان را تا جلوی شانه های تان بالا بیاورید و راست نگه دارید. به حالت نشسته قرار بگیرید و زانوهای تان را تا نزدیک ران های تان خم کنید.

ب. با فشار به پاشنه پا سعی کنید به هوا بپرید. دوباره برگردید و فورا خودتان را برای حرکت بعدی آماده کنید. این حرکت را 15 بار انجام دهید.

2. حرکت کوهنوردی

الف. در وضعیت فشار به بالا قرار بگیرید، یعنی دست های تان را روی زمین بگذارید به گونه ای که زیر شانه های تان قرار داشته باشند و پاهای تان را دراز کنید طوری که بدن شما از سر تا پاشنه پا به صورت یک خط مستقیم قرار بگیرد. پشت تان را صاف نگه دارید و زانوی چپ تان را به سمت قفسه سینه تان خم کنید.

ب. خیلی سریع حرکت را عوض کنید تا دوباره شروع کنید. حالا حرکت را با پای راست انجام دهید. این را یک حرکت حساب کنید و تا 15 حرکت سریع آن را انجام دهید.

3. پاها رو به پایین

الف. به پشت بخوابید در حالی که دست های تان را کنار بدن تان قرار داده اید. حالا پاهای تان را حدود 45 درجه بالا بیاورید. پاهای تان را صاف و کنار هم قرار دهید. حالا باسن تان را بالا بیاورید و آنقدر بلند کنید تا انگشتان پاهای تان جلوتر از سرتان قرار بگیرد.

ب. یک لحظه صبر کنید و خیلی آرام به نقطه شروع حرکت برگردید و 15 بار این حرکت را انجام دهید.

4. حرکت چرخشی

الف. به رو دراز بکشید و بازوهای تان را به حالت 90 درجه قرار دهید و کمی از زمین فاصله بگیرید. وزن تان را روی قسمت بالای بازوها و انگشتان قرار دهید. آرنج زیر شانه های تان قرار داشته باشد و پاها هم جفت و روی نوک انگشتان. خودتان رابرای 45 ثانیه در این حالت نگه دارید.

ب. به سمت راست بچرخید تا وزن تان روی بازوی چپ تان بیفتد بعد بازوی راست تان را مستقیم به بالا بکشید. حدود 45 ثانیه صبر کنید و به نقطه شروع برگردید و حدود 45 ثانیه صبر کنید. حالا به سمت چپ بچرخید و وزن تان را روی بازوی راست قرار دهید و بازوی چپ تان را مستقیم به بالا بکشید و دوباره 45 ثانیه صبر کنید.

زنبور عسل شنیده بودیم ولی مورچه عسل نه

مورچه هایی شگفت انگیز که مثل زنبور عسل تولید میکنند

مورچه های عسل در بسیاری از مواقع به دلیل ذخیره سازی غذا برای دیگران می میرند چراکه سنگینی میزان عسل موجود در داخل شکم آنها بیش از هشت برابر وزن خود این مورچه ها است.!!!

مورچه عسل یا مورچه دیگ عسل ( به انگلیسی : Honeypot Ant ) در صحراهای خشک و بی آب و علف وجود دارند و برای دیگر مورچه ها و برخی از حیوانات صحرایی و حتی انسان منبع تغذیه محسوب می شوند.

بدین ترتیب که پس از بارش باران و رشد گیاهان، مورچه های عسل در صحرا مقدار زیادی از شهد گل ها را می نوشند به گونه ای که در برخی مواقع حجم شکم آنها به اندازه یک دانه انگور نیز می رسد.

مورچه های عسل در بسیاری از مواقع به دلیل ذخیره سازی غذا برای دیگران می میرند چراکه سنگینی میزان عسل موجود در داخل شکم آنها بیش از هشت برابر وزن خود این مورچه ها است.